czas zaprzeszły

[mirek13]

nic wtedy nie pisałem
a żyłem jak król
wśród różnych ról
granych
bo udawanie jest piękne

ponętnie zaklęte w gestach
zmierzcha
bo ja zmierzcham

walcie się upiory zgubione w metaforach
czarnej nocy
i cóż
mrocznych odwołań do poprawnych mieszkań
zresztą

zostań
w fanaberii barokowych złoceń

i róż

[Miranda Calle]

Epitafium dla siebie samego - sprytny zabieg. Peel czuje się jak liść na wietrze, bez wpływu na swoją egzystencję - jakim mnie Panie stworzyłeś, takim mnie masz... Trochę zachowawcza postawa, choć biorąc pod uwagę okoliczności (zmierzcha / bo ja zmierzcham), całkiem uzasadniona.
Pointa (zostań / w fanaberii barokowych złoceń i róż) sugeruje, że peel ma jednak w tych "ostatnich chwilach przed wyryciem liter na nagrobku" duchowego towarzysza, którego wspomnienie rozjaśnia mu zmierzchanie. Nikt nie chce przecież odchodzić zapomniany, w osamotnieniu.
Ładna, spójna forma, nienachalne rymy, przyjemna melodia.
Do tego lekki, mimo przytłaczającej tematyki.
Takie utwory na własny użytek nazywam "podobasie"

[mirek13]

Epitafium dla siebie samego - sprytny zabieg. Peel czuje się jak liść na wietrze, bez wpływu na swoją egzystencję - jakim mnie Panie stworzyłeś, takim mnie masz... Trochę zachowawcza postawa, choć biorąc pod uwagę okoliczności (zmierzcha / bo ja zmierzcham), całkiem uzasadniona.
Pointa (zostań / w fanaberii barokowych złoceń i róż) sugeruje, że peel ma jednak w tych "ostatnich chwilach przed wyryciem liter na nagrobku" duchowego towarzysza, którego wspomnienie rozjaśnia mu zmierzchanie. Nikt nie chce przecież odchodzić zapomniany, w osamotnieniu.
Ładna, spójna forma, nienachalne rymy, przyjemna melodia.
Do tego lekki, mimo przytłaczającej tematyki.
Takie utwory na własny użytek nazywam "podobasie"

Fajniście w podobasiach.
Jak wytrzeźwieję, to zajmę stanowisko.

[Miranda Calle]

Trzeźwienie to trudny proces. Życzę powodzenia, z całego serca.

[mirek13]

Uprzejmie dziękuję.
Znam całą wydolność Twojego serca.