Zupełnie jak wtedy

[Julia]

nasze światła zbiegły się w jedno,
nie sposób odróżnić promieni.
 
W podróży między światami
dają złudzenie, że powstaje
kolejny pejzaż, ale to rosa
osiada na pajęczych sieciach
- przykleja  pyłki dawnych snów.
 
Wkrótce znikną z życia jak migawki
sprasowane czasem. Strach odchodzi
przed świtem. Zbieram odwagę,
żeby oswoić niepewny poranek,
gdzie mieszka mgła i milczenie ,
 
ale chyba nie umiem.