Zakazane miejsce

[Julia]

Cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. (Mat.18:18)


Siwe niebo Hermonu milczy,
ponieważ twarze upadłych aniołów
ukryły się w mroku. Ośnieżone
szczyty pamiętają podbój giganta.

Mieli wiele imion. Nie wolno wymawiać,
kiedy, niegodni cywilizacji, ostrzą kły
i pazury. Na nich skupiony jest gniew
strażnika - przedwczesnego cienia.

Reszta, to dzieci chowane przez wilki;
bezbronne dłonie przechwyciły tajemnicę,
która znowu zmieni porządek świętej rzeki.

Czy zmieni - jestem naznaczona lękiem

[Grain]

Twoje pisanie. Porządne.
Uniwersalny test.
Nie ma się do czego przyczepić. Podłość ludzka nie zna granic.

[lizy]

Mocny, bolesny wiersz.

[Julia]

Grain - dziękuję

lizy - przekaz można potraktować dosłownie, ale można też dostrzec  codzienną rzeczywistość/patologię

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobrty, mocny wiersz.

[Miranda Calle]

Wiersz w Twojej metaforyce zapomnianych czasów, które można odnaleźć na kartach zakurzonych ksiąg. Upadłe anioły i ludzie. Ci, dla których nie ma już przebaczenia, i ci, którzy mają jeszcze szansę na zbawienie. Przez prawdę, miłość i przebaczenie.
Kolejny mocny wiersz.
Zmieniłabym "dużo" na "wiele" w wersie "Mieli dużo imion". Zmiana kosmetyczna, jednak osobiście bardziej mi "wiele" pasuje do stylistyki, w której utrzymany jest wiersz.