Wylogowani

[Julia]

Czas pochłania prawie wszystko,
oprócz myśli. Uwolnione w słowach
rzucają cień, bo nie sposób zrozumieć
optymizmu epoki, są ciężarem.

Zniszczyły nas. Nie wiem,
kto jest odpowiedzialny za smutek,
ale koniuszki palców ciągle mrowią.
Cicha muzyka przynosi obrazy
- pozwalam. I rozchodzą się dźwięki,
kruche jak pomarszczone liście.

Delikatne, do głębi przejmujące

[Marcin Sztelak]

Zastanawiam się czy ostatni wers jest potrzebny... Ogólnie udany wiersz.