Liczba postów: 244
Liczba wątków: 35
Dołączył: Nov 2010
Nie mów,
raczej spójrz, raczej podziękuj w milczeniu:
oto rumieniec wiewiórki
spada na nas;
chwila jesieni wokół nas,
tu na ścieżce ku domowi,
aż zobaczymy
jeszcze jeden akant życia:
dym.
Czasami jesteśmy panami świata, częściej jego cieniem.
Liczba postów: 450
Liczba wątków: 96
Dołączył: Feb 2011
Dobre, bo polskie, chciałoby się powiedzieć.
Fajna metaforyka i... już to widzę, a to wiele, i też tylko parę słów, a jednak
Każda droga jest prosta, gdy wiedzie do celu.
A cel jest jasny, jeśli w mroku jak pochodnia świeci.
Znajdziesz ścieżkę tajemną wśród zarosłych wielu
i skrzydło drugie niechybnie odszukasz
- rycerzu błędny, zdradzony rumieńcem
Liczba postów: 1 862
Liczba wątków: 65
Dołączył: Jul 2010
podoba mi się - przemyślana, oszczędna forma. Czuć szacunek dla słowa. Te dwukropki wydają się zbędne. OK.
Pozdrawiam.
G.A.S - Groteska, Absurd, Surrealizm.
Liczba postów: 1 231
Liczba wątków: 132
Dołączył: Mar 2011
Takie swojskie w dobrym tego słowa znaczeniu - wzbudzające pozytywne wibracje i uśmiech na twarzy.
Poezja lekka, miła, bez przegięć.
Jak obraz dawnych mistrzów, przedstawiający wieś i jej uroki.