Wietrzna tancerko

[Alchemik]

Zapijam zieloność w odwrocie.
Wódka płynie przez gardło i pali w przełyku.

Jeszcze jedna

jesienna nadchodzi powoli, po cichu.
Pójdziemy w tan.

Jeszcze nie raz?

Wiatry szepczą i męczą listowie kurczowo
przypięte, aby wciąż trwać.

Jeszcze nie dziś
latawców czas.

Gotuj suknię, złotogłów, purpurę,
blue jeans i co tam masz.
Omamisz przez chwilę.
Wypiję.
Ruszymy w tan.

Zerwę szmatki liściaste,
zamienię w zmarzlinę.

I pójdę w tan.

[Gunnar]

I znów zielony na otwarcie. Czyżby ulubiony kolor autora?

[Alchemik]

I znów zielony na otwarcie. Czyżby ulubiony kolor autora?

A Twój nie?
Zieloność, to młodość i niedojrzałość wiosny, to soczysta dojrzałość lata.
To kolor uspokojający.

[Gunnar]

Masz mnie
Od dzieciństwa kocham się w zieleni