Wiersze, które dzięki warsztatom i poetyckiej myśli zyskały uznanie w naszej Gildii
![[Obrazek: Piecz2.jpg]](http://www.via-appia.pl/media/gildia/Piecz2.jpg)
Ocena wątku:
|
Wiersze wyróżnione w Gildii
|
27-12-2012, 20:15
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 27-12-2012, 20:16 przez Piramida88.)
krwismak(vysogot)
zostawiłem bez odwagi co zostało pryzmat smutku sentymentów twarz zaschnięta dymem trawy twoja woń na skórze pali gaśnie ból jedynie nocą kiedy światło wyrwę słońcu andromedzie pęd złowrogi skończy się ten obłęd w końcu
22-01-2013, 17:07
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08-02-2013, 09:38 przez Piramida88.)
Szyba(Zyga) dzieli nas mokra szyba mokra od łez mokra od oczekiwań oglądamy przez nią swoje twarze karykaturalnie rozmyte smugi pukamy och jakie szczęście szkło izoluje ciepło
03-02-2013, 14:00
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 03-02-2013, 14:00 przez Piramida88.)
Limeryk(vysogot)
Piękna chłopka z Konina Co szlachtę za nos wodziła Dosiadła rumaka I z gracją luzaka Na oklep się prowadziła.
08-02-2013, 09:37
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17-02-2013, 21:45 przez Piramida88.)
Tony*** tytuł roboczy(kaote)
muzyka jest miłością mówiłeś ale my zgubiliśmy się na pięciolinii labiryntu nut i wspomnień nie otworzysz wiolinowym kluczem kłamstwo przebrzmiewa w fałszywych tonach wiem przecież że nie grałeś dla mnie nie jestem Elizą
17-02-2013, 12:35
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17-02-2013, 21:45 przez Piramida88.)
Fraszka(kaote)
W rytm dzikiego biegu głupiego serduszka, Szeptał jej młodzieniec słodko do uszka, Aż się zjednoczyli raz w rozkosznym jęku - Wspomina dziś panna z dzieciątkiem na ręku.
14-03-2013, 13:55
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 04-08-2013, 14:55 przez Piramida88.)
Słowo na wiosnę(Jarosław Jabrzemski)
przez zęby się cedzi krzepiącym ciepłem płynie nieświeża ekloga kwitną przebiśniegi rozwija się zawilec i paradontoza coś się rodzi coś gnije cieszy oko kokorycz pusta trująca jak usta niczyje
11-04-2013, 02:35
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 11-04-2013, 02:36 przez Piramida88.)
Elegia
Patriotycznie(kaote) Słychać tętent kopyt - oto są Polacy! Na ich cześć wiwatują radośnie rodacy, Za wolną ojczyznę życie chcą darować, Za ich bohaterstwo trzeba im dziękować! Z daleka podziwia ich Janek, Syn drwala, organisty bratanek, Chce do nich dołączyć, dają mu więc broń, Przed rodzinnym domem czeka piękny koń. Janek wreszcie dosiada kasztanka, Żegnają go rodzice i serca wybranka Daje mu Marysia biały róży kwiat, By Janek nie zapomniał, gdziekolwiek ruszy w świat. I Janek pamięta... wszystkie jego sny To róża od Marysi, w oczach matki łzy. Dzieli ich wiele, lecz wszyscy wierzą w cud, Że oni zwyciężą, przegrany będzie wróg! Lecz raz na polu został sztandar z orłem białym Niegdyś symbol wielkiej polskiej potęgi i chwały Janek chce go wydostać z rąk nieprzyjaciela, Ale wróg go ujrzawszy, ogień otwiera Wtedy pada Janek na kolana Tuż pod jego sercem śmiertelna jest rana... A te białe róże, co miały być na ślub, Kładzie Marysia Jankowi - na jego własny grób...
04-08-2013, 14:55
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 21-11-2013, 22:44 przez Piramida88.)
"Krzyk" był poetą (blackpepper)
nie mówcie nikomu ale nie lubię poety artysty z jednego ruchu dłoni robi wielkie licho skacze z okna myśląc że płynie ku wolności wciąż ucieka od zezwierzęcenia ukrywa małpie instynkty pod kraciastym szalem w dupie ma teorie Darwina mówi o sobie „inny” że to niby brzydzi go człowiek? że to niby czegoś się boi? jego życie nazywa się "teatr" poeta będzie płakał bo coś oprócz paska będzie go uciskać jakiś szeroko pojęty ból egzystencji brak powodów do racjonalnego myślenia cześć nazywam się inna duszą mnie ubrania
21-11-2013, 22:43
***(emyk888)
byłaś delikatnie zmysłowa moja odważniejsza dłoń spoczęła na piersi została zaspokojona rozwarte nogi wspominają kilka jasnych włosów między zębami |
|
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
|
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości