20. Dumka sieroty
Na tej sępnej, martwej ziemi
Coż mi tu pociechą?
Kiedy smutek ciągle mieni
Wdzięczne wesel echo!
Kedy spojrzę – czy po niebie?
Chmurne pasy lecą
Czy po ludziach w koło siebie?
Łzą tęsknoty świecą!
Chmurne, sępne, ziemia, niebo
Smutkiem mego ducha
A więc pieśń tyś potrzeba
Duch mój rad cię słucha
21.
Komu cierpienia serce rozdarły
Kto żył jedynie wśród strasznych burz
Ten kocha jesień - i w pół umarły
Do czasów wiosny nie tęskni już
"o Autorce"
Na tej sępnej, martwej ziemi
Coż mi tu pociechą?
Kiedy smutek ciągle mieni
Wdzięczne wesel echo!
Kedy spojrzę – czy po niebie?
Chmurne pasy lecą
Czy po ludziach w koło siebie?
Łzą tęsknoty świecą!
Chmurne, sępne, ziemia, niebo
Smutkiem mego ducha
A więc pieśń tyś potrzeba
Duch mój rad cię słucha
21.
Komu cierpienia serce rozdarły
Kto żył jedynie wśród strasznych burz
Ten kocha jesień - i w pół umarły
Do czasów wiosny nie tęskni już
"o Autorce"