We mnie burza i strach

[starysta]

świecę zapalam na widok burzy
a odgłos jej zaznaczam krzyżem

tak tu głucho

brak katedralnych dzwonów
i znajomych odgłosów ulicy
błyskawice rysują niebo w zygzaki
skąpy ognik świecy oświetla tylko twarz

a ja sama wychłodzona
serce bije tak różnie strachem
to szybciej a znowu odnajduje rytm
w burzę deszczów
i na ustach słów

a ja oczekuję miłości gromów

na stronach pisanych przez poetów
czytam poematy miłe memu sercu
bo życie nie dotrze na czas
zostało trafione piorunem