W objęciach romantyków

[Lantus]

W objęciach romantyków umierają motyle-
kamikadze, co żyją jeden dzień.
Już rozumiem, czemu tak trzepocą.

W objęciach romantyków wbrew płyną godziny-
flotylle, co toną w głupi cień
Twych okularów z ciemną mocą.

W objęciach romantyków panuje cna zabawa,
Co cnotą i swojskością każe bić światu brawa,
Co cnotą i swojskością wymusza wypić wódki
Tyle, by malutki płomyk jeszcze zmniejszyć.

W objęciach romantyków nie słychać przywileju
Upoważnionego do białego kleju,
"Chodźmy do sypialni się kochać", tak do uszka
Szepczą romantycy owinięci w plandekę.

Pozowaną rzekę piją strużką ust swych,
Śmierdzi od nich na kilometr, zwłaszcza w porach późnych.
Księżyc was oszukał, ludzie - idźcie już do domów,
Robić nie ma komu.

[incognito]

Powiem tak, jak widzę coś twojego autorstwa to wchodzę... "Wahadłoń" To mnie kupiło.
Na poezji się nie znam, pisać tez jej nie umiem... Ale i tak napisze co sądzę.
Podoba mi się połączenie prostych i wyniosłych wyrażeń.
Ogólnie koncepcja wiersza, nie wiem czy takie było zamierzenia ale wydaje mi się, że mówi trochę o naiwności.
Ja tak to odbieram.
Nie wiem co mam napisać, ale wiersz czyta się przyjemnie, nawet 6 raz pod rząd :>

[Lantus]

Trochę się boję - mam fana.

A tak na poważnie - duże dzięki.
Pozdrawiam i czekam na twoje następne utwory.

[miriad]

Pierwsza strofa. Pudło. Kamikaze i trzepotanie.

Druga. Pudło. "Wbrew płyną godziny" to wyjątek. To jest ładne.

Trzecia już pół na pół. Coś w niej jest, ale pochrzanionego z deczka.

Czwarta to już niemal bełkot.

Piąta. Strużka ust - metaforyczna tragedia;/ Przesłanie - nienormalne, popaprane, nieczytelne, wszystko i nic zarazem, czarci syn wie, o co biega. Jeśli kryje się w tym jakis KONKRETNY pomysł, nie układ pomysłów, w dodatku bardzo rozbieżnych ze sobą, to ja go nie widzę, jest poszatkowany i ułożony w nieporządku, nie umiem go ułożyć w takim układnie jak są.