W intencji deszczu

[Grain]

Nie rozumieć modlących się na majówkach kobiet,
to tak jak wyprzeć się matki, trwale połączonej z figurką.
Tajemnic bolesnych i niechwalebnych.

Tutaj przypada najwięcej gatunków miłości na każdy hektar.
Okrytonasiennej w ludziach, odzwierciedlanej
i powierzanej twarzom świątków.
Jak ostatnia, zostawiona wiadomość.

Kiedyś i ja zostałem wzięty pod wilgoć powiek,
nie tylko do wyczerpania letnich baterii księżyca.
Na zawsze zwąchane z lawendą, konwaliami
z kostek mydła w szafie.
Niektóre ciągle należą do mnie, mimo odrębnej modlitwy.

[lizy]

Jak ja lubię taki klimat i taką metaforykę!

[Marcin Sztelak]

Tym razem lirycznie, szczególnie w ostatniej zwrotce.

[Julia]

I ja znalazłam coś dla siebie

[Grain]

Dzięki.

Poniżej trzecia zmieniona cząstka, która odstawała od reszty.


Kiedyś i ja zostałem wzięty pod wilgoć powiek,
do wyczerpania letnich baterii księżyca
w tykającym sercu i na wiarę nadruku z fig.
Należą do mnie w rzucanych pod nogi oczach mijania.
I innej modlitwy.