Ocena wątku:
  • 1 głosów - średnia: 2
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Upadek duszy
#1
Upadek duszy

Odwrócony od życia wzroku,
Upadły w otchłani mroku,
We mgle samotności skryty,
Z pozostałością duszy zżyty:

Z bólem, cierpieniem,
Męką i potępieniem.
W ciemnościach i czeluści nocy,
Bez naszej dawnej mocy.

Zawsze na wszelki cień zwątpienia,
Przynosiłaś białe światło ukojenia:
Na pustkę bolesną, raniącą serce,
Na więzienie w rozdzierającej rozterce.

Przez pryzmat nocy wpatrzony,
Próbuję dojrzeć lepszej strony,
Jednak przez śmierć naznaczony,
Jestem już poza twoim wpływem…

W ogniu krwi i goryczy rozpalony,
Stoję przy tobie zrozpaczony,
Nad mogiłą części mojej duszy,
Czekając aż koniec po resztę ruszy.
Odpowiedz
#2
Zaletą jest konsekwencja w interpunkcji, choć mnie osobiście rozprasza, ale ogólnie można uznać za rzecz pozytywną.
Wiersz taki dość ruchliwy, ale widzę, że po raz kolejny zabrakło słów. Od nadmiaru serc i goryczy robi się niedobrze.
Widać, że nie stosujesz poprawnie rymów i operujesz banałami.
Ładnie wygląda na środku i z ta konsekwencją, ale to wszystko. Dla mnie nuda 2/5
[Obrazek: Piecz2.jpg]






Odpowiedz
#3
nana nana nana nana,
nana nana nana nana,
aż mi się nie chce zgłębiać treści
przez formę co mnie dłutem pieści

tak, przeczytałem pierwszą zwrotkę jeszcze skupiony, ale rozbroiła mnie odbierając wszelkie chęci. mógłbyś napisać równie dobrze:

nie mam wzroku
siedzę w mroku
strasznie skryty
z duszą zżyty

ta tendencja do przebarwiania i patetyzowania banałów jest okrutnie męcząca.

pozdrawiam serdecznie!
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości