Trzecia edycja prac [BlackMoon]
#1
Strasznik
Jak zwykle o tej porze roku liście pokryły się złotą szatą i zaczynały szykować się do opuszczenia koron drzew. Piękna złota jesień rozkwitła w pełni, wszędzie czuło się ten jakże charakterystyczny, acz trudny do określenia zapach. Po prostu – zapach jesieni. Wiatr zaczynał swoje coroczne treningi przed zimowymi zawieruchami, a słońce ogrzewało świat złudnym ciepłem.

Zaniedbane podwórko tylko jesienią wyglądało ładnie, kiedy to kolorowy dywan liści przykrywał klepisko przed zgliszczami starego domu, a także łatał dziury w dachu spróchniałej komórki i małej budy, której mieszkaniec już dawno zdechł z głodu. Tak, zdecydowanie jesień jest czarodziejką, potrafiącą najobskurniejszym nawet miejscom nadać bajkowego kolorytu.

Stał tam, mogłoby się wydawać, od zawsze. Ubrany wiecznie w te same łachmany, ze starą miotłą w jedynej ręce i starym garnku na głowie. Stał tam i patrzył, zawsze w to samo miejsce, tam, gdzie niegdyś stał piękny dom. Strach. Strach na wróble, choć żadne wróble ani inne ptactwo już dawno nie zapuszczały się w te okolice. Stał, groteskowo poważny w swojej pozie, niczym kulawy anioł stróż. Zdawać by się mogło, że czeka, wypatruje kogoś.

Chwycił w dłonie co miał najbliżej – starą miotłę, i ruszył na rosłych osiłków. Siła sześciu muskularnych ramion młodych bandytów, przeciwko dwóm chudym i spracowanym rękom starego człowieka. Krzyk. Gardłowy, przechodzący w nieludzki skowyt. Trzask łamanych kości i głuchy łomot. A potem już tylko zapach benzyny i spalenizny. Czuł go potem przez te wszystkie lata, za każdym razem tak samo wyraźnie. I za każdym razem wilgotniały słomiane policzki. Od łez? Czy od krwi, która miała zostać przelana?

Stał tam od zawsze. Odkąd pamiętam… Stał i czekał. Pilnował swojego domostwa. Pilnował i czuwał całe dnie i noce. Już nigdy nie pozwoli żeby to się powtórzyło. Nikt już nie zakłóci jego spokoju. Nigdy. Nikt.

Zaniedbane podwórko tylko jesienią wyglądało ładnie, kiedy to kolorowy dywan liści przykrywał tysiące ptasich trucheł i bielące się wśród nich ludzkie kości.
corp by Gorzki.

[Obrazek: Piecz1.jpg]
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości