Liczba postów: 15
Liczba wątków: 7
Dołączył: Jan 2010
Tańczmy
Przenikliwy fletu dźwięk,
Skrzypiec skrzyp,
Szklanki brzdęk,
Bębna szybki równy rytm.
Głosu szept
Tańczmy do rana
Liści szelest
Ognia trzask
Kości chrzęst
Rąk poklask.
Głosu szept
Tańczmy do rana
Chór żelazny i nieznany
Walc od lat już nie tańczony
Toast już nie nalewany
Krok na zawsze pomylony.
Głosu szept
Tańczmy do rana
Póki możemy
Always reach for the Moon. Even if you miss you'll still land among the stars.
Liczba postów: 5 775
Liczba wątków: 355
Dołączył: Dec 2009
Poniosło mnie i zatańczyłem sobie w duchu, czytając Twój wiersz, hej!
"Tańczmy w promieniach, tańczmy w płomieniach"
Póki możemy!
Jedno co mi zgrzytnęło to:
"Rąk poklask." - gubi się rytm i jakoś tak "surowo" brzmi. Może coś z nogami? Butów tupot? Alboco?
Bo stóp też jednosylabowy wyraz i rytm się gubi. Albo zmienić szyk na "Poklask rąk", ale wtedy nie będzie tego efektu...
You'll never shine
Until you find your moon
To bring your wolf to a howl.
--- Saul Williams
Liczba postów: 790
Liczba wątków: 47
Dołączył: Jan 2010
10-03-2010, 18:16
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09-12-2011, 12:47 przez Kheira.)
Mnóstwo onomatopei w tym wierszu: "chrzęst kości", "skrzyp skrzypiec", "szelest liści" itd. i dobrze, bo w końcu to dźwiękonaśladowcze wyrazy, które "tworzą" muzykę w tym wierszu, tylko jakby słów do tej muzyki mi brakło...Faktycznie, w zacytowanym przez Roota fragmencie siada rytm, zresztą nie tylko w tym. Końcówka (ostatnia strofa) też rytmicznie kuleje. Całość banalna...
Pozdrawiam.
ocena: 1,5/10
Quod me non necaverit, certe confirmabit
Nie dajmy się zwariować. Nie mam doktoratu z filologii polskiej. Oceniam według własnego uznania...
wiersze, nigdy zaś Autora.
