Siła przyjaźni

[Sylwiamotyka]

O... O tym nie wiedziałam. Nie jestem zbyt wielką fanką tej sagi.
Cóż... Ta postać nie będzie miała większego znaczenia w całej fabule. Poza tym, niedł€go wszystko się tam zmieni ^^

Acha. W sumie to chyba za bardzo się czepiam. Skoro mówisz, że te imiona wybrałaś sama no to po co w sumie miałabyś kłamać Przepraszam może byłam za ostra, twoje opowiadanie nie jest złe, ładnie napisane i w sumie jest tam jakiś pomysł Po prostu myślałam, że ściągasz pomysły z innej książki i się do tego nie przyznajesz, to dlatego byłam taka ostra

[Lexis]

Spoko, nie ma sprawy
A nowy fragment postaram się wrzucić jeszcze w tym roku

[Kassandra]

No dobra, garść przemyśleń po przeczytaniu całości:

• O ile dobrze pamiętam, już przy poprzednim opowiadaniu wielokrotnie wytykano Ci błąd w zapisie i pomijanie spacji
  

  -Ok -powiedziałam sama do siebie w myślach. -Dzisiejszy dzień będzie inny.

  Błedy interpunkcyjne jeszcze bym zrozumiała, ale chyba nie jest tak trudno zauważyć, czy po myślniku jest spacja. Stwierdzam więc, że w tym przypadku wytykanie wszystkich błędów nie ma sensu. Zasygnalizuję tylko, z czym masz problemy, jak będziesz chciała, to sobie poprawisz i może przy okazji się czegoś nauczysz
  
  

• -Cóż to, panna Elizabeth jako pierwsza? Czyżbyśmy mieli święto?- powiedział sarkastycznie.

  Widzę, że większość inkowych autorów uparło się, żeby na siłę informować czytelnika o sarkazmie w wypowiedziach ich bohaterów
  
  
• Nadal pojawiają się błędy interpunkcyjne:
  

  Wysiadając z ich Porsche Carerra na parkingu[,] zobaczyłam smutne miny moich ludzkich przyjaciół.

  
  
• Kłopoty z zapisem dialogów też zauważyłam:
  

  - Chemia, hm? Jeśli chcesz, mogę ci pomóc- spojrzał mi głęboko w oczy.- Jak za dawnych czasów.

  
  

  - Przepraszam, Liz. Przepraszam cię...- złapał mnie za dłonie.- Wybacz mi, proszę...

  
  
• Zapis całości ogólnie mi się nie podoba. Pamiętaj, że ważne jest nie tylko to, co piszemy, ale jak to robimy. A np. tu:
  

  - Will- szepnęłam, a on schował kosmyk moich włosów za ucho. Zarumieniłam się.

  Tu akurat Entera zabrakło, ale w całym tekście, w dialogach jest go zdecydowanie za dużo. Wygląda to tak, jakbyś chciała na siłę optycznie wydłużyć opowiadanie.
  
  
• Niektórym zdaniom ciut brak logiki:
  

  Na całe szczęście, wśród tych nienormalnych, siedemnastoletnich z wyglądu wampirów miałam dwie koleżanki, które powitały mnie z uśmiechem, gdy weszłam do kuchni. Jedna z nich- Sarah była wampirzycą, a druga- Katherine, człowiekiem.

  To ja w końcu było? Same wampiry, czy jednak ktoś tam był człowiekiem?
  

Stwierdzam, że nie ma za dużej poprawy od czasu Szlakiem przeznaczenia.

A teraz cytat z Twojej wypowiedzi:

Fabuła może i wydaje się niemal identyczna, jak w wielu książkach, ale to dopiero początek. Dalej będzie już kompletnie inaczej.

Wybacz, ale czytelnika nie interesuje, że dalej będzie lepiej. To nie jest żadne usprawiedliwienie. Czasem kilka pierwszych stron decyduje o tym, czy ktoś rozstanie się w lekturą, czy nie. Ponadto nie będzie się zagłębiał w to, czy czytałaś Pamiętniki wampirów, czy nie. Widząc imiona bohaterów, uzna fabułę za kalkę, a tłumaczenia nie za bardzo będą go interesować.

Plusy:

• Mimo wszystko bohaterka jest nastolatką i jej przemyślenia mają w sobie posmak prawdziwości. Udało Ci się jakoś uchwycić jej osobowość.
  
• Pomysł na fabułę wydaje się dobry.
  

Minusy:

• Pomysł był dobry, wykonanie gorsze. Poza stylem nie podoba mi się przebieg akcji. Dam jednak opowiadaniu szansę, bo to dopiero początek.
  
• Imiona bohaterów
  

Z oceną się wstrzymam, poczekam na ciąg dalszy.
Mam jeszcze pytanie, gdzie dzieje się akcja?

[Lexis]

.

[Lexis]

Mam jeszcze pytanie, gdzie dzieje się akcja?

Pozwolisz, że na to pytanie odpowiem w następnym fragmencie?

[siloe]

Widzę, że bierzesz sobie do serca sugestie, jakie dają komentujący. Duży plus dla ciebie. Mi osobiście nie podobają się imiona. Za mocno powiewa mi to "Pamiętnikami..." Wybacz, te imiona po prostu za mocno "wrośnięte" są w tamtą historię. Tak zapowiada się ciekawie. Trochę dziwi mnie to porywanie i późniejsze pozwalanie im na "teoretyczne" życie publiczne, jak w tym wypadku jest nim szkoła. Zobaczymy jak ci to dalej będzie szło. A. I nie zaczynaj wpisów w pamiętniku od "drogi pamiętniku", ok? To trochę zalatuje podstawówką. Po prostu omijaj ten fragment. Jak już twoja bohaterka go prowadzi to nich pisze swoją historię bez tego typu ubarwień. Będzie znacznie lepiej.

Ocena:

4/10

Czekam na dalszy rozwój.

[Lexis]

Siloe, dziękuję za komentarz.
Staram się brać wszelkie sugestie do serca. W końcu to forum jest po to, aby wyłapywać i poprawiać błędy ;-) Co do imion- nie chce ich zmieniać w trakcie wydarzeń, ale niedługo troche się pozmienia i nie będą już miały większego znaczenia.

[Lexis]

.

[Lexis]

.

[Natasza]

Przerzuciłam +- całość, uważniej fragmenty w kolejnych postach.

Lexis - świat ,który tworzysz - budujesz go w słowach jest beznadziejnie płaski, bezbarwny, bez zapachów i kształtów. W ogóle - nie da się go wyobrazić, skoro tworzysz go w języku opisowo-szkolnym (pomijam błędy i sformułowania, które są komiczne logicznie)
Właściwie tu nic nie ma - są postaci, które się poruszają w mniej lub bardziej skoordynowany sposób i to dostrzega narrator.

Żeby pójść z pisaniem Lexis - powinnaś zacząć czytać. Dużo i dobrej literatury. Czytać z zaangażowaniem i analityczni - podglądnij, jak wygląda literackie zdanie, jak pisarze konstruują wiedzę o świecie.

W tym stanie w jakim jest twoja powieść - mam nadzieję, że przynajmniej sprawiało ci frajdę pisanie. Jako literatura - to katastrofa (nie żeby koniec świata, ale... )

[Lexis]

Rozumiem. Mam nadzieję, że już w niedalekiej przyszłości wyeliminuję wszelkie błędy, a moje opisy będą pozwalały na wyobrażenie sobie sytuacji.