Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Sensei
#1
Wiążę pas.
Jest mi bliski jak welinowa księga,
która przechowuje nieskończony ogień.
Złota ścieżka przywraca skarby;
niech pozostanie.

Szeleści pióro.
Odchodzą ciemne myśli, gdy
kokoro* prowadzi. Dopiero wtedy

sedno rzeczy nabierze kształtu
tradycji - niedościgłego mistrza.
Cichnie rozkołysane światło


*kokoro - z języka japońskiego (serce, uczucie)
- żeby sędzia nie zaznał radości w sądzeniu -



Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości