Satysfakcja

[Żubr]

Od prostego człowieka dla prostych ludzie.

Problemów mamy bez liku
Każdy dzień pełen uników
Z każdą godziną głowa boli
Z każdą minutą mamy dosyć niedoli

Lecz nie troskajmy się
Bo własnie w tym jest rzecz
Że jest i praca
Ale i odpoczynek też

Nikt nas nie zmuszał
Aby być tam gdzie się jest
Nie tłumaczmy piętnem postępu
To, że chcemy coś w tym życiu mieć

Ale też nie narzekajmy, proszę was
Bo bez zimy nie było by lata
A Twoja i moja praca
Zawsze będzie się opłacać

Bo nie robimy tego dla szefa
Choć szef ma więcej niż my
Nie robimy też tego dla innych
Bo inni mają co innego do roboty

Wszystko co robimy, robimy dla siebie
Dla swej córki, żony czy rodziny
Dla pięknej dziewczyny czy chorego brata
Wszystko robimy dla siebie, aby chociaż przez chwilę było jak w niebie.

I nie ważne czy dzień długi czy noc krótka
Czy zmęczone oczy lub zmęczona główka
A może dłonie omdlałe od kopania
Być może nogi od ciągłego biegania

To wszystko się zwróci, mówie wam
Tylko trzeba chcieć i nie pragnąć więcej
Bo ambicja, niekiedy bardzo zła rzecz
Nie robiąc nic, człowiek chce osiągnąć szczyt

A My, Ci co chcą tylko dobrze mieć
Z uśmiechem witać kolejny dobry dzień
Musimy tylko wierzyć w jedną rzecz

Uczciwa praca kokosów nie daje,
ale za to szacunek do całej reszty pozostaje.

[Laj]

Dużo rymów odczasownikowych. To trochę na skróty. Poza tym treść jest dość naiwna i przypomina niedopracowaną piosenkę hip-hopową. Przesłanie powtarzasz w każdym wersie, non-stop. Zero subtelności, metafor... Za bardzo wprost.

[Black Moon]

Laj chyba wszystko powiedział. Może dodam tylko, że powinieneś więcej bawić się słowem, postarać się poszukać rozwiązań niekonwencjonalnych (siebie - niebie: tego typu rymy postaraj się zastąpić czymś ambitniejszym). I bardziej zwracaj uwagę na rytm, moim zdaniem trochę to kuleje tutaj.

Tyle ode mnie.

Pozdrawiam.