21-03-2010, 18:51
Gdzie są poeci dla których w młodości uciekłeś, zaszyłeś się lesie
słowa, wersety myśli przekorne tak pełne wymiaru , uniesień
gdzie ich porządek w uczuciach codziennych tak mocnych jak kawa o świcie
bez niepotrzebnych sromotnych drążeń niosących sensu zabicie
czyżby odeszli schowali się w pustkę, samotność tworzenia zabrali
leżą w trumienkach na dnie z złotych luster w orderach odświętnej gali
a więc pomarli z żalu nad wierszem ,a może nie rodzić się muszą
po co im tworzyć kiedy nikogo już aurą niebiańską nie wzruszą
dziś tylko srutu i tutu i tutu i srutu i tutu i srutu rozbrzmiewa.
bo każdy to srutu i tutu i srutu i tutu i pisze srutowy poemat
srutować , tutować dziś wszyscy potrafią, srutownik tutownik jest w głowie
tomiki srutaczy , wierszydla tutaczy wydają srutowi tutowie
i w pieśni brzmi nutka srutowej tutowni z refrenem i srutu i tutu
jęczenia Hiobowe ,.Niobowe ,Nikowe, srutowe logosy tutowe
ty także Konradzie srutownik dziś jesteś bez miary tutowej poczęty
i łączysz się w miazgę srutowo tutową jak balon od srutu nadęty
więc chwalmy dziś Srutu i Tutu wielgachne bo tylko ono ma miarę
a Ci którzy wznieśli poezję na szczyty niech śpią w zaciszu ku chwale.
słowa, wersety myśli przekorne tak pełne wymiaru , uniesień
gdzie ich porządek w uczuciach codziennych tak mocnych jak kawa o świcie
bez niepotrzebnych sromotnych drążeń niosących sensu zabicie
czyżby odeszli schowali się w pustkę, samotność tworzenia zabrali
leżą w trumienkach na dnie z złotych luster w orderach odświętnej gali
a więc pomarli z żalu nad wierszem ,a może nie rodzić się muszą
po co im tworzyć kiedy nikogo już aurą niebiańską nie wzruszą
dziś tylko srutu i tutu i tutu i srutu i tutu i srutu rozbrzmiewa.
bo każdy to srutu i tutu i srutu i tutu i pisze srutowy poemat
srutować , tutować dziś wszyscy potrafią, srutownik tutownik jest w głowie
tomiki srutaczy , wierszydla tutaczy wydają srutowi tutowie
i w pieśni brzmi nutka srutowej tutowni z refrenem i srutu i tutu
jęczenia Hiobowe ,.Niobowe ,Nikowe, srutowe logosy tutowe
ty także Konradzie srutownik dziś jesteś bez miary tutowej poczęty
i łączysz się w miazgę srutowo tutową jak balon od srutu nadęty
więc chwalmy dziś Srutu i Tutu wielgachne bo tylko ono ma miarę
a Ci którzy wznieśli poezję na szczyty niech śpią w zaciszu ku chwale.