Rozmowa z Grabarzem

[Lantus]

Grabarz zakopywał chłopa, kiedy ten śmiał się odezwać
- Wypuść mnie! mom pole, dzieci - i w tej chwili Grabarz przerwał
Po czym, by serce słuchało - zatkał swoje uszy watą
I zapytał: - A co mi chłopie dasz za to?
- Dom ci owcę, stare graty
Oraz psa bardzo wiernego
I część pola mego taty...
Grabarz odparł - Mało tego!
Jednak chłop, choć wciąż się trudził
Swym bezwzględnym głosem mówił:
- Dom ci dzieci, moje pole
Dom majątek i mój dom!
I dorzucę jeszcze żonę!
Wszystkie owce jo ci dom!
Grabarz uśmiechnięty przyjął pakt, co nie trwał ani chwilki
Nie wiedział dziad wszak w zachwycie
Iż mu oddał całe życie
Lecz chłop nie miał dokąd wracać - więc zagryzły go wnet wilki

[Zyga]

Jakiś morał i nieśmałe rymy to chyba wszystko co tu widzę. Zbita forma, co nie jest tu takie złe, ale nie jesteś konsekwentny w umieszczaniu znaków interpunkcyjnych. "Mom" w drugim wersie zapisz wielką literą.
Ogólnie nie kupuję tej historii. Bardzo na siłę, a układ i słownictwo bardziej podchodzą pod miniaturę literacką. Zostawiam bez oceny, bo to chyba nie ta kategoria.

Wysłane przez Tapatalk

[miriad]

;] nawet milusie.

[RootsRat]

Pokraczne to strasznie. Ni to bajka, ni to nie wiadomo co. Próbujesz, Lantus, ale rzadko Ci wychodzi...