Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Rozkaz
#1
Idź.

Poczuj oddech smutku
i zobacz niebo krwistoczerwone.

Przystań.

Pochyl się wycieńczony
i spójrz na chmury blaskiem płonące.

Stój.

Zadrżyj ze strachu
i usłysz krzyk naturę przeszywający.

Idź.



11 IV 2009
Odpowiedz
#2
Ma w sobie coś nowego. Krótki, spójny, ale nie oczywisty. Podoba mi się
Oficjalny Aniołek Kota.


Proszę, przepraszam, dziękuję.




Pani szanowna. W aureoli diabeł.
Nosi serce w pudełku zapałek.

[Obrazek: gildiaBestseller%20poezja.jpg]
Odpowiedz
#3
Ładna miniaturka, ma w sobie ukryty sens i kontrast miedzy bezdusznymi rozkazami, a uczuciem żołnierza (wojownika?), który przezywa wojnę. To moje odczucie w każdym razie. Podoba mi się!

Jedyne co mi zgrzytnęło, to kolejność komend: idź, przystań, stój, idź. Dla mnie to byly rozkazy wydawane po kolei i jakoś zgrzytnęło mi to "stój" po "przystań", bo wyobrażałem sobie, ze on już stal. Może wrzuć pomiędzy nie jeszcze jedna zwrotkę, będzie na zmianę idź - przystań - idź - stój - idź...? To oczywiście tylko moja sugestia.
You'll never shine
Until you find your moon
To bring your wolf to a howl.
--- Saul Williams
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości