Romans niewspółczesny

[Polliter]

Usta nasze, choć skute milczeniem,
chociaż słowa żadnego nie rzekną,
innym celom, rozkoszom ulegną,
aby jednym zapłonąć płomieniem.

A gdy już się na popiół scałują
(który wiatr gdzieś rozgoni w niebiosa),
ujrzą usta innych kochanków,
co jak one, spłonęły na stosach.

Tylko my tak wtuleni pod kocem
i ukryci przed światem zbolałym,
odkryjemy wszystkie te noce,
które jeszcze nas nie widziały.

Czas wstrzymamy, wszystkim na przekór,
by się wtopić w ocean bezkresny.
Żyć będziemy tym wiecznym romansem,
wiecznym, chociaż tak niewspółczesnym.

[Grain]

fajny

[Polliter]

Pierwszy i chyba jedyny mój tekścik napisany na zamówienie. Moje Kochanie zamówiło sobie u mnie wiersz miłosny, który miał być rymowany, w starym stylu i "ładny". Starałem się jak mogłem, by wywiązać się ze złożonego przyrzeczenia i efektem jest ten wierszyk.
Mojej Pani bardzo się spodobał, fachowcom na różnych portalach już mniej. Ale co mnie obchodzą "fachowcy"? Nie dla nich ten tekst napisałem.

[Miranda Calle]

Ojej! Od tej strony Cię nie znałam

Piękny prezent dostało Twoje Kochanie. Kunsztowny, elegancki i staroświecki.
Nie znam się, ale wygląda mi na sonet.

Smaczne ciasteczko.

[Alchemik]

O Kurwa!!!
No jasne.
Nie dla mnie i dla siebie też, choć jeżeli weźmiemy pod uwagę związek przyczynowo skutkowy, to przez to, że dla swojej pani przez siebie i dalej po łebkach innych czytających dla mnie. O Kurwa!

Najważniejsze, że spodobał się pierwszemu ogniwu przyczynowo-skutkowemu.

[Marcin Sztelak]

Ha, nie dziwię się temu spodobaniu. Zgodnie z tytułem niewspółczesny, ale bardzo na tak.
Czego poeta dla swojego kochania nie zrobi jak wosk miękki.

[Gunnar]

 Starałem się jak mogłem, by wywiązać się ze złożonego przyrzeczenia i efektem jest ten wierszyk.

Efekt bardzo udany.
Osobiście lubię poezję w starym stylu

[BEL6]

Przypomina Szekspira.

[Polliter]

Dziękuję za ciepłe komentarze.

Nie znam się, ale wygląda mi na sonet.

Nie, to nie sonet. Zwykły wierszyk ze zmiennym układem rymów.

Najważniejsze, że spodobał się pierwszemu ogniwu przyczynowo-skutkowemu.

Ha, nie dziwię się temu spodobaniu. Zgodnie z tytułem niewspółczesny, ale bardzo na tak.

Tak, zdecydowanie adresatka tego tekściku jest tylko jedna i jej opinia była dla mnie najważniejsza, tym bardziej, że przez użytkowników innych portali był on przyjęty raczej dość chłodno.

Osobiście lubię poezję w starym stylu

Ja również. Nie potrafię jej za bardzo pisać, ale czytać bardzo lubię.

Przypomina Szekspira.

Jeśli to komplement to bardzo mi miło.

[BJKlajza]

poprzestawiaj tu i ówdzie żeby rytm się nie łamał

[Wiewióra]

Bardzo podoba mi się Twój wiersz .Rymy są cudne