Radość istnienia {drabble}

[MadelineFerron]

Drobinka słonej wody wystrzeliła z głębi zielonego jeziora. Rozradowana sunęła śladem swoich niewielkich poprzedniczek. Droga wznosiła się, to znów opadała. Kropelka, choć maleńka, wierzyła, że niespożyta siła drzemie w jej drobnym istnieniu, zdolna góry całe przenosić. Młodość dech w piersi zapierała, snując plany w małej, wilgotnej duszyczce. Lecz nic poza drogą nie mogła uchwycić. Pędziła niczym trybik, niepomna gdzie koniec, a gdzie początek. To powiew wiatru gorący, to szorstkość kamienia ją tknęły, na dłużej nie pozostając. Zmierzch nadchodził, gdy spojrzała za siebie, a nic z radości jeziora w niej się nie ostało.
Zastygła na kilka sekund, nim opadła na poduszkę.

[Konto usunięte]

w małej wilgotnej duszyczce.

"małej, wilgotnej"



Kobieto - genialne. Nigdy nie pomyślałabym, że to łza (chociaż podczas krótkiego czytania wiedziałam, że koniec musi być zaskakujący i myślałam o tym, co autorka wymyśliła). Miłe zaskoczenie, bardzo miłe. Taka to trochę proza poetycka - świetnie ujęta, nieprzesadzona, dobra. Mnie się osobiście podobało.

[Mestari]

Kropelka, choć maleńka, wierzyła, że niespożyta siła drzemie w jej drobnym istnieniu, zdolna góry całe przenosić.

Dziwaczny szyk zdania.

Młodość dech w piersi zapierała, snując plany w małej wilgotnej duszyczce.

To powiew wiatru gorący, to szorstkość kamienia ją tknęły, na dłużej nie pozostając.

Przestawnego szyku nie stosuj, do Yody nie upodabniaj się

Zastygła na kilka sekund, nim opadła na poduszkę.

Styl: górnolotny i w pewnym sensie poetycki. Szkoda, że wyszło tak, jakbyś się siliła, to nie jest naturalne.
Zdecydowanie za dużo błędów jak na tak krótki utwór. Poza tym - nie przesadzaj z szykiem przestawnym.

Fabuła: ciekawy pomysł, nie powiem. Jednak temat nie jest wyczerpany. Zamknąć maksimum treści w krótkiej formie też trzeba umieć.

[Szaden]

Czytając z początku nie wiedziałem, o co w tym tak naprawdę chodzi. Ot miniaturka, dosyć poetycka, o kropelce, a jak się dopiero potem okazało, o łezce. Swoją drogą, to czytając tę krótką historię można nabrać sympatii do "gł bohaterki" i jeszcze ta zaskakująca końcówka. Jestem na tak

zdolna góry całe przenosić.

To powiew wiatru gorący,

to szorstkość kamienia ją tknęły,

na dłużej nie pozostając.

Bez kitu masz coś z Yody xD To akurat radzę poprawić, bo brzmi trochę dziwnie.