Przeskok

[Julia]

Chciałabym raz jeszcze 
zobaczyć jak oddycha morze, 
(ciemnoniebieskie z białym kołnierzem) 
na ustach poczuć grudkę soli, 
gorący piasek niech grzeje stopy. 
 
Nic nie mów. Płoszysz obrazy,  
które jak wróble sfrunęły gromadą; 
 
pamiętasz znajomy kawałek lasu, 
ten za latarnią morską? 
Wilgotny mech pokrywał drzewa, 
a w górze biel z błękitem płynie. 
Najpierw na Hel i powrót do Rozewia. 
 
Teraz jest inny czas. 
Ktoś rzuca cień na nasze głowy, 
łamie maszty, zniekształca słowa. 
Nieuchronność budzi lęk. 
 
Będzie raz lepiej, raz gorzej

[Marcin Sztelak]

Tak będzie i zresztą jest jak w puencie, ładny, subtelny liryk.

[Małgorzata]

Z przyjemnością przeczytałam.

[Zdzisław]

O, ładne. Delikatny, wspomnieniowy erotyk za... minionym? Z nadzieją na powrót w teraźniejszości.

[BJKlajza]

Cześc w nawiasie dodałbym jako podtytuł