Przed progiem

[Alchemik]

Nasycasz się nieczystościami otwartego wszechświata.
Tuż przed wniknięciem w alternatywną, zwiniętą
przestrzeń, gdzie tylko mój stół, krzesła, szafa
pełna wspomnień i szuflada na wiersze.

Zapewne dziwisz się, dlaczego brakuje innych śladów, 
choć nie powinnaś, bowiem wytarta pogubiłaś włókna,
przeszłe odciski, tkwiąc samotnie pod progiem.
I więcej w tobie brudu niż pyłu z gwiazd.

Ja również czekam na stopy figlarnie obute w trzewiki, 
wraz z kurzem, który wnoszą i wcześniejszym stukotem 
wysokich obcasów na schodach. Może na próżno. 
Jesteśmy bardzo podobnie zdeptani i cisi.

[szczepantrzeszcz]

Napisałeś o wszystkich... prawie o wszystkich.

Anatomia czekania? Alternatywne, intymnie prywatne przestrzenie tak mają.