Postu nie będzie

[Alchemik]

Że sam wieczerzam? Nic dziwnego.
Puste nakrycie do kolacji,
pozostawili dla biednego,
lecz przecież drzwi zabite na krzyż,

co czeka na Narodzonego
na sianie, którym płaszcz upycham
przed zimnem i natrętnym śniegiem.
Gdzieś tam kolęda i modlitwa,

a ja zabijam w zmarzłe dłonie.
Wygląda prawie, jak bym klaskał.
W blasku przyleci anioł po mnie,
wtedy nakładę mu po pysku.

I za opiekę podziękuję.
Wytargam skrzydła, kopnę w zadek.
Niech spada stróż, skrzydlaty wujek.
Nie poszczę, bo opłatek skradłem.