witam wszystkich czas na drugi dział Poezji metalowej , zapraszam do czytania .
Pod wiśniowym drzewem
Spotkałem ją kiedyś
Pod wiśniowym drzewem
Piękna była
Jak siostrę ją kochałem
Spotykałem ją codziennie
Ona rozumiała mój ból
Cierpienie moje czuła
O wszystkich żalach wiedziała
Od dnia w którym umarła
Smutkiem wiersze moje są pisane
Odeszła szybko
Za szybko abym ją zapamiętał
Bez wspomnień
Tego wiśniowego drzewa
Memu sercu smutek się ukazał
Miłość zakrywając
Sprowadzając nienawiść
Rozpacz każe żałować
Zmarłych szanować
I cierpieniu się oddać
W mroku duszy mojej
Pod wiśniowym drzewem
Twe usta i oczy
Twoje oczy błyszczały niczym pochodnie
W nic majową je ujrzałem
Ust twoich posmakowałem
Miłość wyznałem na kobiercu ślubnym
Przy tobie być chciałem
Do dni moich kresu
Lecz dzień tamten
Smutkiem serce zalał
Odeszłaś przepadłaś
Wszystko się zmieniło
Życie w cierpienie się zmieniło
Serce zaczęło krwawić
Oczy tylko na zdjęciach
Twoje oblicze oglądają
Wspominają rozstanie
I miłość nie spełnioną
Miłość nieśmiertelnego ognia
Ogniem miłość płonie
Nie śmiertelny ogień ten
Serce rozbrzmiewa blaskiem
Blaskiem miłości i radości
Miłość jak ogień nieśmiertelna
Mimo iż zginą kochankowie
Miłość pozostaje wierna
Tej parze oddana
Nieśmiertelny ogień ie zgaśnie
Póki miłość króluje w świecie
Góry płaczą
Góry płaczą za miłością swoją
Życiem utęsknione
Kochać nie przestaną
Szukać tej jedynej będą
Póki czas ich nie zniszczy
Szukać będą dalej
Wieki całe
Szukać będą aż się rozpadną
Te góry które płaczą
Miłości powiedz przybądź
Miłości przybądź potrzebna jesteś
Świat w nienawiści pogrążony
Miłości potrzebuje szuka jej
Wojny morderstwa rabunki
Wszystko zniknie gdy miłość
Do naszych serc powróci
Więc wezwijmy ją
wszyscy razem z sił całych
Obiema rękoma chwyćmy ją
I nie puszczajmy
Tylko ona świat uratować może
Aby ludzie nie zniszczyli go bezmyślnie
Dla pięknej Zuzanny
Blask twojej urody
Powala na kolana
Onieśmielasz każdym spojrzeniem
Oczy twoje piękniejsze od tęczy porannej
Usta twoje wyraziste bardziej
Od pola kwiatów majowego
Piękno twoje umysły pobudza
Zakochanie sprowadza
Miłości się domaga
Więc droga Zuzanno
Piszę to dla ciebie
Żeby twoje piękno
Mogło zostać zachowane
Przez jak najdłuższy czas
Zoju dla ciebie
Gdy w twe oczy spojrzałem
Piękno w nich ujrzałem
Włosy twoje płoną ogniem żywym
Usta wzrok przykuwają
Zmysły rozkochując
Twarz gładka idealnie
Marzeniem się staje
Kochać powinienem
Twą urodę ognistą
Duszę czystą
Jednak ty już wybrałaś
Towarzysza podróży swojej
Głębia kobiecego piękna
Piękno kobiece
Uwodzi spojrzenie
Wzrok przykuwa
Daje nadzieje
Że kobiece piękno
Do nas należ będzie
I to już koniec tego rozdziału poezji metalowej , następny dział , dramaty .
Co do szyku przestawnego , to jest to zrobione celowo .
Jak by były jakieś zastrzeżenia to mówcie .
Pod wiśniowym drzewem
Spotkałem ją kiedyś
Pod wiśniowym drzewem
Piękna była
Jak siostrę ją kochałem
Spotykałem ją codziennie
Ona rozumiała mój ból
Cierpienie moje czuła
O wszystkich żalach wiedziała
Od dnia w którym umarła
Smutkiem wiersze moje są pisane
Odeszła szybko
Za szybko abym ją zapamiętał
Bez wspomnień
Tego wiśniowego drzewa
Memu sercu smutek się ukazał
Miłość zakrywając
Sprowadzając nienawiść
Rozpacz każe żałować
Zmarłych szanować
I cierpieniu się oddać
W mroku duszy mojej
Pod wiśniowym drzewem
Twe usta i oczy
Twoje oczy błyszczały niczym pochodnie
W nic majową je ujrzałem
Ust twoich posmakowałem
Miłość wyznałem na kobiercu ślubnym
Przy tobie być chciałem
Do dni moich kresu
Lecz dzień tamten
Smutkiem serce zalał
Odeszłaś przepadłaś
Wszystko się zmieniło
Życie w cierpienie się zmieniło
Serce zaczęło krwawić
Oczy tylko na zdjęciach
Twoje oblicze oglądają
Wspominają rozstanie
I miłość nie spełnioną
Miłość nieśmiertelnego ognia
Ogniem miłość płonie
Nie śmiertelny ogień ten
Serce rozbrzmiewa blaskiem
Blaskiem miłości i radości
Miłość jak ogień nieśmiertelna
Mimo iż zginą kochankowie
Miłość pozostaje wierna
Tej parze oddana
Nieśmiertelny ogień ie zgaśnie
Póki miłość króluje w świecie
Góry płaczą
Góry płaczą za miłością swoją
Życiem utęsknione
Kochać nie przestaną
Szukać tej jedynej będą
Póki czas ich nie zniszczy
Szukać będą dalej
Wieki całe
Szukać będą aż się rozpadną
Te góry które płaczą
Miłości powiedz przybądź
Miłości przybądź potrzebna jesteś
Świat w nienawiści pogrążony
Miłości potrzebuje szuka jej
Wojny morderstwa rabunki
Wszystko zniknie gdy miłość
Do naszych serc powróci
Więc wezwijmy ją
wszyscy razem z sił całych
Obiema rękoma chwyćmy ją
I nie puszczajmy
Tylko ona świat uratować może
Aby ludzie nie zniszczyli go bezmyślnie
Dla pięknej Zuzanny
Blask twojej urody
Powala na kolana
Onieśmielasz każdym spojrzeniem
Oczy twoje piękniejsze od tęczy porannej
Usta twoje wyraziste bardziej
Od pola kwiatów majowego
Piękno twoje umysły pobudza
Zakochanie sprowadza
Miłości się domaga
Więc droga Zuzanno
Piszę to dla ciebie
Żeby twoje piękno
Mogło zostać zachowane
Przez jak najdłuższy czas
Zoju dla ciebie
Gdy w twe oczy spojrzałem
Piękno w nich ujrzałem
Włosy twoje płoną ogniem żywym
Usta wzrok przykuwają
Zmysły rozkochując
Twarz gładka idealnie
Marzeniem się staje
Kochać powinienem
Twą urodę ognistą
Duszę czystą
Jednak ty już wybrałaś
Towarzysza podróży swojej
Głębia kobiecego piękna
Piękno kobiece
Uwodzi spojrzenie
Wzrok przykuwa
Daje nadzieje
Że kobiece piękno
Do nas należ będzie
I to już koniec tego rozdziału poezji metalowej , następny dział , dramaty .
Co do szyku przestawnego , to jest to zrobione celowo .
Jak by były jakieś zastrzeżenia to mówcie .
,,the last good bye, whne you will join me in tis river, R.I.P DIMM''