Płynący czas

[Alf]

Przemija
Płynie każdą rzeką
Ucieka przed nami

Czas
Jedyny i nieunikniony
Niszczy skały

Rozdziera
Bramy naszych świadomości
Przemienia przyjaźnie w miłość

Łódka nazywana przeznaczeniem

To własnie on
Czeka na każdym rogu
W naszych sercach

Niektórych z kamienia

W końcu robi swoje
Przestajemy byś tacy jak byliśmy
Zmieniamy się dla bliskich

Na samym końcu labiryntu nazywanego życiem
Umieramy i witamy się z naszymi bliskimi
Których już z nami nie ma

[Piramida88]

Lubie utwory o czasie, ten jest taki prawdomówny i wiarygodny. W ogóle lubię czas, choć nie zawsze mi na rękę.


Rozdziera
Bramy naszych świadomości
Przemienia przyjaźnie w miłość

rewelka!


To własnie on
Czeka na każdym rogu
W naszych sercach

Niektórych z kamienia

trafia


Na samym końcu albo płaczemy, albo cieszymy.

Pirka

[piórko7]

Bardzo ładny i prawdziwy wiersz. Widać,że pisałeś go prosto z serca. Zgadzam się z poprzednim postem. Trafiłeś w dziesiątkę.

"N a samym końcu labiryntu nazywanego życiem
Umieramy i witamy się z naszymi bliskimi
Których już z nami nie ma"

W słowo "Na" wkradła Ci się spacja.

[Apocalypto]

Piękny wiersz, Alf. W bardzo ładny i poetycki sposób poruszyłeś temat życia i przemijania.