Otrząśnijmy

[starysta]

wstawiają zjawy
swój idealizm z półmroku
w zajęty przez kochanków
wieniec miłosny
tak otwartych do krzyku


mętny wzrok błagalny
i usta na wpół otwarte
które już wykrzyczą
jeszcze
mocniej

ten obraz tak narysowany
stoi na mętnej drodze do niebios
krzyczą nie grzeszymy
tylko w modlitwie jest życie
do jedynej prawdy

a ja mówię
bez nas nie na snów
i pamięci dla tych co pomarli
dzieci wypadków i mnie
który nie jest zjawą