Ospale

[Pasiasty]

opada nieświadomie
niczym nożyczki na stół
gdy już huk ucichnie
a wzdłuż ręki przejdzie
defilada ciarek

ale zdawać by się mogło
że w zwolnionym tempie
niczym płatek śniegu
wahający się czy
dołączyć do poprzedników

docierają już tylko ścieżki
jakby zagubione losowo
szukają źrenicy po omacku
wręcz instynktownie
polują na tą ostatnią chwilę

zanim jednak zamknie się
brzoskwiniowa rosiczka
lekko dygocze zmęczona
ale nie z zimna czy strachu
waha się który złapać ostatni

ocena: 6,5/10 (Kheira)

[starysta]

A dlaczego płatek na koniec nie idzie w odpoczynek do listka rosiczki. ???
Oczywiście rozumiem, szuka i nie ma wyboru.
Poczekam bo muszę jeszcze kilka razy przeczytać.

Ale początek słabiutki, raczej uleciał to moje zdanie Pasiasty.
Ogólnie, temat piękny, tylko coś tam mi nie gra. Jak mówiłem poczytam.

[Pasiasty]

Poczytaj
bo odniesienie do płatka jest dysonansem do opadanych nożyczek. Jakby to powiedzieć, względność czasu następuje. Jednemu wyda się, że opada jak metal, innemu jak śnieg. Taki urok :-)