Ocena wątku:
  • 1 głosów - średnia: 3
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Och ty moja Polsko!
#1
nie jesteś przyjazna jak zielona wyspa
i nie ma kokosów
ale jest tu moje łóżko kamień
dola moja i mowa polska

płaczę i się śmieję
tu ciało tam dusza

zblakłaś w sercach emigrantów
biedna i niemodna
rozkoszna dla wyższych sfer

nam samotnym też zbrzydłaś
jak żyć
kiedy noce rozdziera tęsknota
za dziecięcym szczebiotem

lekceważąco machnęłaś ręką
na moje wnuki

kto ty jesteś?
Polak mały…tu by mówił mały Jaś
co odpowie mi Johnny
Nie umiem pisać konstruktywnych komentarzy.
Odpowiedz
#2
Pierwsza strofa mi się bardzo spodobała, całkiem dobre wprowadzenie do lektury wiersza. Potem utwór utrzymany jest w interesującym tonie, aż do końcówki, która jakby rozbija całość i nie do końca się wkupuje w tym zestawieniu. Zdecydowanie wolałam tekst jeszcze przed edytowaniem - bardziej do mnie trafiał i był klarowniejszy o ile dobrze jeszcze pamiętam(?)Tongue
Tak czy inaczej tematyka dość gorąca, no i wiadomo po jakim gruncie się poruszamy. Wyszło nieźle, choć mogło być lepiej i zawsze może. Obecnie dla mnie jest średnio, głównie z powodu końcówki. Dlatego 3/5, może ktoś da więcej? Wink
[Obrazek: Piecz2.jpg]






Odpowiedz
#3
Dziękuję za komentarz. Końcówka miała być dobitna. Jeszcze parę lat i te dzieci nie będą już polskie.
Nie umiem pisać konstruktywnych komentarzy.
Odpowiedz
#4
(16-01-2014, 01:33)Lyssa napisał(a): Polsko zbrzydłaś jak żyć

Z ust mi to wyjęłaś Smile

Pozdrawiam
Dj.
Prawda jest jak dupa, każdy ma własną.
https://www.facebook.com/Waldemar.Biela.rysunek/?ref=hl
Odpowiedz
#5
Wiersz napisałam po powrocie od wnuków z Irlandii.
Nie umiem pisać konstruktywnych komentarzy.
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości