O obrotach...

[Alchemik]

Cóż,

pustych słów nie kochają gwiazdy.
Jak więc wykrzyczeć mam?
Spod powiek lśnią
nazbyt odległym blaskiem,

a w próżni dźwięku brak.

Pędź, pędź błękitna,
w tańcu wokół słońca.
Patrz, niedaleko Mars
czerwienią się wtrąca.

Spójrz,

w pulsie krwi przetaczam na orbitę,
przez prawo ciał.
Wśród pustki gnam i krążę po elipsie,

a nocą sny przemycam;
jak to bym dotknąć chciał.

Śpiewaj i tańcz
w niebieskich sfer muzyce.
Ja będę pląsał obok,
ocean w dłoń pochwycę.

Podciągnę stąd sukienki falbanki,
uniosę wzwyż.
Zaleję ląd, wycofam ukradkiem
pobladłą twarz.

W pętli, a przecież trwam.

Odliczam dni, trwonię kolejne kwadry.
Kosmiczny pył piętnuje mnie,
cętkami blizn szkaradnych.

Na zegarmistrza próżny gniew.

Lecz ty wciąż tańcz
w pstrokatej spódnicy.
Zielony gaj
pielęgnuj pod błękitem.

Nie sięgnę, choćbym chciał.

[mirek13]

Cóż...
Jest piękny, Jerzy. Płynie. Obrazem i muzyką.
Prosty i skomplikowany.
Brawo.

[Gunnar]

Kosmiczna stylizacja mnie kupuje pozdrawiam.