Nocą

[Boobic]

Nocą

W obłoku mniemań co nastał
wraz z nocą
paletę myśli kształtuję wyraźnie
Wyciągam z jej spodu
wyśnioną
błądzącą
depcząc sobie po jaźni

Obalam mity:
wczorajsze
pradawne
zmuszam monarchów do abdykacji
otaczam opieką
miasteczka gromadne
studząc sumienie
w kamiennej monogamii

Grywam na błoniach
ballady bluesowe
lirycznym zdobiąc je barytonem
słyszy ten dramat
kwitnąca Audrey
zalotnym kwitując chichotem

Ubieram myśli lotne
w senne uniesienia
barwiąc je smakiem
letniej pomarańczy
kłania mi się do stóp
macocha
Ziemia
ta która zdepcze
gdy sen
przestanie niańczyć

[Kheira]

Język na plus, środki stylistyczne na plus, forma też niczego sobie- wiersz stychiczny, biały. Widzę, że bawisz się językiem i, muszę przyznać, że dobrze Ci to wychodzi. Podoba mi się to, że masz do słowa "plastyczne" podejście- i to widać szczególnie w przypadku metafor.

Zwróć jednak uwagę na pierwszą strofę:

"W obłoku mniemań co nastał
wraz z nocą
paletę myśli kształtuję wyraźnie
Wyciągam z jej spodu
wyśnioną
błądzącą
depcząc sobie po jaźni"- ja naprawdę bardzo lubię "niedomówienia" w poezji, ale czytając tę strofę czytelnikowi kołacze w głowie jedno pytanie: Co peel wyciąga ze spodu (palety myśli)? W odpowiedzi czytamy: "wyśnioną", "błądzącą"- ale co? Myśl konkretną czy inny "twór"?

Hmm, trochę zapachniał mi ten wiersz tekstem Tadeusza Woźniaka "Smak i zapach pomarańczy", trochę filmami z Audrey Hupburn, trochę Krakowem (to przez te błonie), no a przede wszystkim nocą, do której mam niemały sentyment.

Boobic, ładny wiersz .

[Boobic]

ja naprawdę bardzo lubię "niedomówienia" w poezji, ale czytając tę strofę czytelnikowi kołacze w głowie jedno pytanie: Co peel wyciąga ze spodu (palety myśli)? W odpowiedzi czytamy: "wyśnioną", "błądzącą"- ale co? Myśl konkretną czy inny "twór"?

Myślałem o konkretnej myśli, z palety myśli... haha... trochę to głupio zabrzmiało.

Biorę sobie uwagę do serca i obiecuję popracować nad tym początkiem.

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

[Ero]

Bardzo ładny fragment:

Ubieram myśli lotne
w senne uniesienia
barwiąc je smakiem
letniej pomarańczy
kłania mi się do stóp
macocha
Ziemia
ta która zdepcze
gdy sen
przestanie niańczyć

Zgadzam się Kheirą, w pierwszej strofie nie do końca wiadomo o co chodzi.