Nieumarła

[Alchemik]

Wgryzłaś się w duszę ostrymi ząbkami.
Otwórz mnie, proszę. Wcale się nie boję.
Wpompuj jad we mnie. Tylko tak ocalisz,
gasnący w sercu, przytłumiony płomień.

I nie pluj, błagam, na moje odbicie.
Choć twoja ślina, niczym nektar bogów.
Ja tylko wzgardy nie chcę w głosie słyszeć.
Choć w nienawiści, przeniosę przez progi.

Bo przecież czułość wcale nie umarła.
Zżerają przestrzeń przeciwne bieguny.
Bylebyś tylko nie przegryzła gardła.
Possij me żyły, by pulsy odżyły.