Nieumarła

[Alchemik]

Wgryzłaś się w duszę ostrymi ząbkami.
Otwórz mnie, proszę. Wcale się nie boję.
Wpompuj jad w trzewia. Tylko tak ocalisz,
gasnący w sercu, przytłumiony płomień.

I nie pluj, błagam, na moje odbicie.
Wiem, twoja ślina, niczym nektar bogów.
Ja tylko wzgardy nie chcę w głosie słyszeć.
Choć w nienawiści, przeniosę przez progi.

Bo, przecież czułość wcale nie umarła.
Zżera-ją przestrzeń na przeciw biegunom.
Bylebyś tylko nie przegryzła gardła.
Krwi mojej possij i pulsem przekonaj.

[Julia]

Piękny, aż mi się mózg przegrzał z emocji.

[Alchemik]

Chyba muszę wrócić do poezji rymowanej.
Przynajmniej na krótko.

Przepraszam, Julio, za emocje.
Dziękuję za komentarz.