Nienapisany wiersz

[Diogenes]

Nienapisany wiersz

miał traktować o miłości
o uczuciu
co uczucie wzbudza

miał tknąć duszę
wprawić w ruch to
co w codzienności zastygłe

miał skruszyć głaz
który serce w okowach
trzyma

gdy delikatnie drgnął
w mej ręce
zbudzony z odrętwienia
począłem pisać
tonąc w euforii smaku
i delikatności
materii poetyckiej

lecz idealne słowa nigdy
nie dobyły się
z mego pióra

odeszły
ostudzone przez
rzeczywistość istniejącą
prawdziwą

[RootsRat]

Słabiutko, jak na moje oko. Zbyt prozaicznie. Oklepane i zużyte zwroty, które na siłę starają się być liryczne. "Skruszyć głaz, co serce trzyma", "tknąć duszę", a najbardziej nadęte jest to: "począłem pisać / tonąc w euforii smaku / i delikatności / materii poetyckiej".

Jedyne co mi się nasuwa, to cytat:

lecz idealne słowa nigdy
nie dobyły się
z mego pióra

Dokładnie. Moim zdaniem trafiłeś poetycką kulą w prozaiczny płot, Diogenesie.

Pozdrawiam.
-rr-

[Diogenes]

Okej. Dzięki za komentarz.

Pozdrawiam.