Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Niecodzienne zjawisko (drabble)
#1
Natalia leżała na łóżku w swoim pokoju dyndając nogami w rytm ulubionej muzyki, gdy niespodziewana eksplozja różnokolorowych świateł wdzierających się przez żaluzje, oślepiły ją. Zdjąwszy słuchawki, z zaciekawieniem podeszła ostrożnie do okna. Wyjrzała na zewnątrz i zaniemówiła zaskoczona. Na jej podwórku stał najprawdziwszy, taki sam, jak z programów naukowych, statek kosmiczny, a przed wehikułem stała, jak gdyby nigdy nic, istota pozaziemska z krwi i kości. Gdzieś już widziałam tego kosmitę – pomyślała, obserwując to niecodzienne zjawisko.
- ET wrócił – usłyszała w swojej głowie.
- Mamo, mamo! - krzyknęła, ignorując głos – Przed domem stoi statek kosmiczny!
- Cholera, skarbie – burknęła wściekła kobieta – Znowu zapomniałaś zażyć lekarstwa!
Antonia? - 35 lat i 60 kilogramów czystej skromności. Angel
Odpowiedz
#2
Cytat:eksplozja różnokolorowych świateł wdzierających się przez żaluzje, oślepiły ją.
oślepiła
Cytat:Wyjrzała na zewnątrz i zaniemówiła zaskoczona.
wystarczy zaniemówiła. drugie się rozumie ipso facto.

Naprawdę? To jest miniatura? Już pal sześć, że to miniatura miniatury (cóż, różne są miniatury... niech i tak będzie, objętości się nie czepiam) ale to, że nic ona z sobą nie niesie, to już jest bezczelność. Ani ona mądra, ani śmieszna, ani smutna, ani oryginalna. W zasadzie, to przeciwnie, głupia, drętwa i oparta o sakramencki suchar. To jakaś prowokacja? Miriad ma przyjść powiedzieć prawdę i zacznie się granda? Ktoś czeka za węgłem z procą?
Odpowiedz
#3
Chyba widać w tytule, że to drabble, do miniatury jeszcze daleko.
Fakt, ironię czasami trudno zauważyć, a tym bardziej zrozumieć.
Antonia? - 35 lat i 60 kilogramów czystej skromności. Angel
Odpowiedz
#4
O. Jakoś mi to w nawiasie umknęło. Po raz wtóry już słowo mi nieznane po prostu ignoruję. Ups.
No dobra, to gdzie ta ironia?
Odpowiedz
#5
Wujek Google dużo wie. Wkleiłabym link, ale to by była już reklama Undecided
Początkowo ten tekst mi się nie podobał. Uznałam go za zwyczajnie niedojrzały. Ale potem przyswoiłam sobie, czym jest to całe drabble i doszłam do wniosku, że tak naprawdę ta miniaturka jest ok.
Po przeczytaniu mam jednakvwrażenie, że natrafiłam na jedno z licznych facebookowych opowiadań itp. Mam wątpliwości, czy o to chodziło.
Podziwiam wytrwałość, z jaką musiałaś liczyć wyrazy Big Grin
Pozdrawiam
The Earth without art is just eh.
Odpowiedz
#6
W drabble szczególnie biegła nie jestem, ale z tego, co wiem, to napisać taki tekścik to duża sztuka. Tak czy inaczej, motyw z dziwnymi halucynacjami po niewziętych lekarstwach wydaje mi się być w Internecie dość oklepany, spotkałam się z nim naprawdę wielokrotnie, głównie w żartach.
+ za formę, - za treść, ale ogólne wrażenie raczej pozytywne.
Pozdrawiam
Would you like to say something before you leave?
Perhaps you'd care to state exactly how you feel?
We say goodbye before we've said hello
I hardly even like you
I shouldn't care at all

Odpowiedz
#7
Wujek Google dużo wie. Wkleiłabym link, ale to by była już reklama
Czy to znaczy, że znasz moje korzenie? Jeżeli tak, to cicho sza, bo nie chcę zostać zdekonspirowana.
Jestem ciekawa w jakimś sensie „niedojrzały”, że pomysł?
Nie mam pojęcia, czy moje drabble jest facebookowe, iż nie posiadam takiego zjawiska. Tak czy inaczej, ja bym jednak polemizowała, że ta scenka sytuacyjna jest opowiadaniem, chyba daleko jej to tego typu gatunku.

W drabble szczególnie biegła nie jestem, ale z tego, co wiem, to napisać taki tekścik to duża sztuka.
Nie martw się, albowiem ja także nie jestem biegła w drabblach. To akurat jest drugie albo trzecie w moim życiu, abstrahując od faktu, że przeczytałam ich zaledwie kilka.
Przyznaję, że niekiedy podczas pisania i redagowania czułam się tak, jakbym rozwiązywała równania matematyczne, a niestety w przedmiotach ścisłych nie jestem orłem.
Nie mam także pojęcia, czy to oklepany temat, gdyż nie szperam po necie, a kawałów nie znam.

Ironia? Po pierwsze, przede wszystkim chciałam napisać cokolwiek, jako, że dopiero zaczynałam, po wielu latach milczenia, swoją nową drogę „pisarską”, najbardziej zależało mi, by poprawnie napisać tekst. Puenta akurat w tym drabble jest najmniej ważna. W każdym razie, wpadł mi do głowy akurat taki pomysł i po prostu chciałam ubrać go w słowa.
Ironia polega na tym, że nie wierzę w hoolywoodzkich kosmitów, a ci którzy twierdzą, że ich widzieli, nie biorę poważnie.
Antonia? - 35 lat i 60 kilogramów czystej skromności. Angel
Odpowiedz
#8
Hm. Hollywoodzkich? A w innych kosmitów? (tak tylko pytam)
Słuchaj, z całym szacunkiem dla ciebie, ironia jest nieciekawa, reszta tekstu też. Chętnie przeczytam jakieś kolejne drabble twojego wykonania, serio, chętnie też pochwalę, jeżeli będzie to możliwe. To drabble po prostu jest, no, wybacz, nie ma bardziej eufemistycznych słów, "słabe". Chyba że uważasz zdecydowanie inaczej, to przepraszam.
Odpowiedz
#9
życie pozaziemskie to, co innego "kosmita".
Po drugie, twoje zdanie akurat najmniej mnie obchodzi, aczkolwiek nie mam prawa zabraniać ci komentowania mojej twórczości, dlatego nawet nie zależy mi na twoich pochwałach, gdyby takowe kiedykolwiek miały miejsce.
Antonia? - 35 lat i 60 kilogramów czystej skromności. Angel
Odpowiedz
#10
Cytat:życie pozaziemskie to, co innego "kosmita".
Nie kumam. Przyjęło się, całkiem słusznie, że mieszkaniec innej planety, jak Ziemia, to kosmita. Okej, nie musisz odpowiadać.
Ja już i bez tego postu wyżej wyczułem, że nie zależy ci na krytyce, ino na pochwałach, to się daje odczuć dość łatwo.
Odpowiedz
#11
Bo to chodzi o to, że jak się krytykuje, to trzeba po ludzku. Zastanowienia trochę, szczypta chęci, tudzież wprawy. A nie tak z grubej rury i bez finezji. Cool
Odpowiedz
#12
Twarda, gwałtowna i bezlitosna krytyka - momentami nawet może chamska i głupia - bywa sprawdzianem charakteru, jeśli nie jest dobrym motywatorem.
Ludzi "fochających się" lub płaczliwych zazwyczaj połyka płomień negatywnych ocen i komentarzy - czasem prawdy.
Chłosta nie zawsze zabija, lecz często rzeźbi.

Dwóch krytyków - jeden podtrzymujący ducha, drugi na niego plujący - wzmacniają siłę woli. Bez pierwszego duch ucieka, bez drugiego pozostaje bierny.
Odpowiedz
#13
A najlepiej jest być obydwoma takimi krytykami w jednym. I moim zdaniem to jest sztuka i to, czego potrzeba. :]
Odpowiedz
#14
Zgadzam się. Ciężko jednak jest być silnie wrażliwym, prawdziwie empatycznym, a jednocześnie surowym i asertywnym krytykiem. Nie wystarczy dobrze odczytywać emocji, ale także umieć balansować na ich krawędzi. Tak - jest to sztuka.
Odpowiedz
#15
No dobrze, jak coś jest głupie (uważane za głupie; "imo" jest zawsze w domyśle, nie ma ludzi nieomylnych, ani gustów właściwych. lub niewłasciwych, skoro już o tym mowa) nazywajmy to niemądre albo wcale. Przyjąłem, postaram się następnym razem o taką "finezję". Zwyczajnie zbyt prostolinijny jestem i nie mam w odruchu kręcić.
Mój pierwszy post faktycznie był "z grubej rury", ale już np drugi? Gdzie jest obraźliwy? W momencie "słabe"? Mam nadzieje, że nie. Thyrox ma racje, krytyka rzeźbi charakter, uczy dystansu, i szerszej perspektywy też. Takie odruchy na krytykę jw miałem i ja, jeszcze na poprzednim forum, na którym zabawiłem krócej jak chwilę, bo ładnie mnie wychłostali. A potem ja wychłostałem moje teksty. Ja po prostu z autopsji wiem, że ogłady da się nauczyć - i że przychodzi z nią profit.
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości