Ocena wątku:
  • 1 głosów - średnia: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Na sam koniec
#1
Na sam koniec


w pokoju po nieistotnej stronie ulicy
rozpieram obojętność
próbuję sklejać rozmazane dotyki
cienie wklepane w tapety

jeszcze szukam zdziwionych oczu
chcę być blisko takich spojrzeń
szarym kanarkiem w klatce czekam

gdy obojętna przestrzeń zabierze wilgoć
w skurczach wypluwa nas z siebie
na sam koniec
dym cofa się do kominów



Odpowiedz
#2
Bardzo dobry, ale raczej nie powtarzałbym tytuł.
Odpowiedz
#3
Podoba mi się zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i w warstwie znaczeniowej. Piękne obrazowanie samotności, wycofania, jakaś implozja psychologiczna. Kojarzy mi się z filmem "Wstręt" Polańskiego, z rewelacyjną Catherine Deneuve...
Dziękuję i zostawiam 5/5.
[Obrazek: oscar.jpg]
Odpowiedz
#4
Czytam, czytam...wracam, jest coś w tym wierszu, co przyciąga jak magnes...
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości