NICOŚĆ

[kkodik]

Zobaczysz znów światło za lasem zranionym
Widnokrąg rozbłyśnie na nowo
Lecz zanim nastąpi zbawienie natchnionym
Egzorcyzm zamieni się w słowo

Już czujesz jak Oni rzucają na Ciebie
Intelekt w szarości rozdarty
Jak grzebią w błotnistej i marnej dziś glebie
Twój umysł z myślenia obdarty

I sycą się ,krztuszą , dławią bez końca
Zjadają świadomość i pamięć
I płynie agonia w rytm bębna do tańca
Nie czujesz zapachu i pojęć

Cisza zapuka w szum biały zmieniona
Pochylą się kształty bezwładnie
Łza ta ostatnia obmyje ramiona
Imię Twe anioł ukradnie

Poezja na nowo drzwi Ci otworzy
W nieładzie początek przybędzie
Nie będziesz prostotą dla jednych stworzonym
I niczym dla innych w obłędzie

Złóż ręce w geście ostatnim błagania
Skończyło się życie tułacza
Horyzont ma dar Pokuty dawania
A nicość Nicością otacza.

[siloe]

Powiem tak. Nie znam się na wierszach. Coś tam sama klepałam, ale tylko w liceum i to po traumatycznych przejściach. Zresztą, nie ważne. Postanowiłam, że jednak przeczytam wiersz. Zawsze utwór oceniam po pierwszych wersach czy warto czytać dalej. Zapewne nie powinnam tak robić. Ale ja to nazywam instynktem. Powiem Ci, że pierwsza zwrotka mnie wciągnęła i zachęciła do dalszego czytania. Wiersz na moją ocenę jest dobry. Taki melancholijny. Przypomniał mi ciężki etap w życiu jaki przechodziłam. Może dlatego przy nim zostałam.
Twoje przenoście i ukryte pod słowami symbole są odpowiednio wyważone i na miejscu. Nie zauważyłam jakichś tam większych błędów. Tylko ostatnia linijka...

A nicość Nicością otacza.

Chodzi mi o słowo "nicość", a mianowicie miejsce dużej litery. Zamieniła bym je miejscami. Najpierw duża, a potem mała. Chyba, że masz ukrytą pod tm jakąś metaforę lub ukryte znaczenie.

To moje zdanie.

A tak po za tematem. Masz dobry styl. Szlifuj go dalej.