Miód & blood

[Kristoforus]

A któż mnie jeszcze pamiętać tam może
w lepkiej pasiece pachnącej fiołkami?
Dlatego palec na ustach położę,
a w oknie - czarny rozwieszę aksamit.
Bo trzeba zamknąć nad tym nocne niebo,
skrzydłami gwiazdy postrącać nad nami,
tak, żeby więcej nie wracać do tego -
słowami…
słowami…
słowami…
…

1202208

[Sundance Kid]

No i co ja mam powiedzieć?

Piękne niedomówienie, przyciągający tytuł i wszystko na swoim miejscu, bez zbytniego patetyzmu... I rytm na medal.

Nie chcę żebyś to odebrał Kristoforusie jako "przylizywanie się", ale naprawdę podoba mi się Twoja twórczość.

Mam pytanie :

Od dawna zajmujesz się poezją?

Pozdrawiam.

[Kristoforus]

Nie pamiętam. Poezja jest obecna we mnie od dzieciństwa. Pamiętam jak rodzice czytali mi do snu Mickiewicza Sam jako mały kajtek układałem coś w myślach i roztkliwiałem się tym (taka słabość). Później wraz z Niemenem przyszedł Norwid. W międzyczasie pojawił się gdzieś Stachura, przez mgnienie Wojaczek, później Herbert. Zawsze coś tam pisałem na świstkach, które ginęły w kieszeniach i sprane już nie powracały. Poważnie zacząłem pisać i archiwizować teksty dopiero od 2008 roku i w tym okres, do tej pory, napisałem najwięcej wierszy i w tym wszystkie najważniejsze.
Dziękuję za zainteresowanie, uznanie i życzliwość.
Pozdrawiam
KA

[Sundance Kid]

Dzięki za odpowiedź Kris.

Nie obniżaj lotów.

Pozdrawiam.

[Apocalypto]

Ciekawy, dość zagadkowy wiersz,imao.

Pozdrawiam.

[FantaSmaGoria]

Pierwszy raz komentuję Twój wiersz, czytałam wszystkie, a ten zdecydowanie przyciągnął moją uwagę. Świetnie grasz na wyobraźni odbiorcy, przekaz jest jasny czytelny i choć używasz prostego języka, człowiek roztkliwia się nad tym i chce więcej.
Klimat i zagadkowość.
Podoba mi się.
Oby więcej!