Mamo

[Kira]

Przepraszam za to co tak bezmyślnie powiedziałam
Za to co w gniewie myślałam
Żałuję każdej sekundy smutku w twoich oczach
Tak bardzo ciebie kocham

Przepraszam że jestem taka niewdzięczna
Że nie doceniam twego zapytania
Twej rady
Twego oddania

Przepraszam że nie dzwonię tak często jakbyś chciała
Że nie przyjeżdżam na dłużej niż weekend
Że nie wysyłam kartek na święta
Że o imieninach nie pamiętam

Przepraszam za wszystko czego nie zrobiłam
Byś była szczęśliwa
Że myśląc o twojej bezgranicznej miłości
Ranię

Przepraszam

[Mestari]

Tak się czasem zastanawiam - dlaczego nikt nie napisze wiersza o drugiej stronie medalu? Często dzieci zachowują się tak, jak opisujesz, bo to matki zrobiły im krzywdę swoimi słowami i postępowaniem. Same zainteresowane często uważają, że mają do tego prawo, bo 'to moje dziecko, więc mogę mu mówić, co mi się podoba'.

No, ale to taka luźna dygresja.

Sam wiersz? Nic nowego. Takich wierszy o wspaniałych mamach i niewdzięcznych bachorach było już dużo.

[Gregor]

A mi wiersz się podoba. Jest piękny jak słowo matka.
Pozdrawiam.

[Szach-Mat]

a mnie słowo matka nie wzrusza. Wiersz jest zbyt osobisty (jak sądzę), żeby go oceniać jak każdy inny. Po prostu jest.




Pozdrawiam.

[Insomnia]

Wiersz dla mamy, ale nie na forum literackie. Tutaj pokazujemy twory, które chcą mieć określenie literackie. Nie listy.

[Kira]

Tutaj mamy się rozijać i próbować swoich sił. Tak rozumiem to forum. A wiersz - dla mamy, dla ukochanego, dla nieznajomego - to też określony twór literacki. To, że wiersz jest skierowany dla bliskiej osoby - nie oznacza, że nie ma spełniać okreslonych kryteriów.