MILOŚĆ

[kkodik]

Zabrakło zmysłów wyczulonych
Codziennych zrozumień prawd nadanych
Ostatnie chwile zamienione w szaleństwo
Odbijały się echem od podłogi

Siedziała w kącie z czerwonymi oczyma
W rękach mały talizman – kociak wyleniały
Nasączał się łzami i chłonął jak gąbka
On jeden rozumiał.

On na krześle z trzęsącymi dłońmi
spoconymi od kaskady potu i wyrzutów
Nie czuł nie widział
myśli błądziły
po zakamarkach obojętności

A taka miała być miłość
pierwotna wilgotna
rytmiczna z melodią aplauzu otoczenia