Ocena wątku:
  • 1 głosów - średnia: 1
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Legendarny Ikar
#1
I wzrusza mnie los Ikara
Legenda o nim wciąż żywa
Gdy myślę o jego historii
Jakaś nostalgia napływa.

Mam żal do Ciebie Ikarze
Że tam w dalekiej krainie
Wzbijając się coraz wyżej
Nie pomyślałeś że zginiesz

Nie pomyślałeś też wtedy
O jakieś nieznanej dziewczynie
Która zalewa się łzami
Bo słyszy że Ty nie żyjesz

I płaczę w tę noc bezgwiezdną
I szuka Ciebie na niebie
Jej serce krwawi z tęsknoty
Tak bardzo chcę ujrzeć Ciebie

Jak kamień runąłeś bezwładnie
Przez pasje to czy głupotę?
Zostałeś dla licznych pokoleń
Legendą o niespełnionym locie.

ocena: 5/10 (Kheira)
"Mężczyźni kłamią, ale nikt tak nie przytuli kobiety jak mężczyzna."

Piszę:
Skrzydlaci
Odpowiedz
#2
zero gwiazdek wcale mnie nie dziwi. wiersz jest słaby i beztreściowy.
Odpowiedz
#3
Wiersz trąci banałem a na dodatek patosem. Rymy użyte wierszu są niepotrzebne. Mogłabyś spróbować spróbować napisać coś bez rymów. To tylko moje zdanie nie musisz się z nim zgadzać. Pozdrawiam.
Też cię kocham.
Odpowiedz
#4
Jako kontynuacja mitu i to w dodatku w wierszu klasycznym wydaje mi się ciekawą próbą.
Nie wiem, na ile to "wysoka" poezja, a jednak przeczytałam z przyjemnością.
Jest czysty, "dziewczyński", ale jednocześnie przemyślany.

5.5/10

Granice mego języka bedeuten die Grenzen meiner Welt. [L. Wittgenstein w połowie rozumiany]

Informuję, że w punktacji stosowanej do oceny zamieszczanych utworów przyjęłam zasadę logarytmiczną - analogiczną do skali Richtera. Powstała więc skala "pozytywnych wstrząsów czytelniczych".
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości