Krociosłowo

[Marcin Sztelak]

W pełnym blasku nocy,
gdzieś pomiędzy załamaniem cienia
a odbiciem mroku trwają echa. Już wybrzmiałe, 
zatracone w bezdźwięcznościach.

Wciąż słyszalne w miękkich gwiazdach
bledną kiedy świt rozdęty nadmiarami
sypie utraconym czasem.

Upychamy go w kieszeniach, pełnych
dziur na przestrzał życia.
Świat rozpycha się łokciami, więc czekamy
na powroty w noce.

Z naszym nieodzownym umieraniem 
wraz z kosmosem.

[Grain]

A to jest bardzo fajne.

Pierwsza jakby Perskie oczko, zajączek pokoju w stronę nas autorów. A i sam tytuł jak łyżka do znoszonych butów.

Bardzo, bardzo druga.

Trzeciej nie posądzam o nawiązanie do cytatu ze Staffa - o wyobraźnio kieszeni chłopięcej, nawet o zamierzoną symetrię. Inne płaszczyzny.

Puentującą biorę jako potwierdzenie próby mojej interpretacji. Być może za daleko idącej.. Jest jednak ciepła. Zresztą łagodna jak całość.

Pozdrawiam.

[Julia]

Piękny, poetycki przekaz - powracam, bo tyle tu smaczków

Chyba w drugiej strofie brakuje przecinków

[Miranda Calle]

Jest smutno, bo takie życie... Ale smutek do poezji pasuje idealnie. Zwłaszcza, gdy bierze ją na warsztat prawdziwie wrażliwy poeta

[lizy]

Lirycznie, pięknie..