Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Koncert
#1
     Kudłaty chłopak wyobraził sobie, że jego pokój to duża, mroczna sala. Przez przysłonięte okno wpada snop światła i kładzie się dokładnie w tym miejscu, w którym teraz siedzi.
    Chłopak poruszył nerwowo palcami. Choć przykurzony klawikord jeszcze nic nie zagrał, to pyłki z przydomowej topoli zaczęły tańczyć jak oszalałe.
   Słychać pokasływanie zniecierpliwionej widowni, która przyszła chyba tylko po to, żeby mu udowodnić, że nie tędy droga, albo to jego ojciec odpalił kolejnego papierosa w samobójczym geście desperacji.
    Skrzypnęło krzesło gdzieś na końcu, a właśnie tak skrzypią drzwiczki w szafce nad zlewem. Tam gdzie trzyma leki po matce.
- Zastanawiam się, co mam zrobić, aby rozpędzić mrok i zobaczyć ludzkie twarze – powiedział chłopak, zwracając się do widowni.
- Zagraj coś długiego  – podpowiedział ktoś z widowni - najlepiej, kiedy do tego wszystkiego dochodzi ból nadgarstków.
Odpowiedz
#2
Magia jest w każdym przejawie życia (i śmierci). Trudno ją dostrzec dorosłemu, dzieciom znacznie łatwiej. Wyobraźnia to wielki dar. Pozwala przetrwać nawet najtrudniejsze momenty. Nie wiem, czemu, ale Twoja miniaturka przypomniała mi jeden z moich ulubionych wierszy z dzieciństwa - wierszy, które zawsze budziły we mnie niepokój i jednocześnie pociągały jakąś tajemnicą - i to u Ciebie też jest. I dziękuję, że choć przez chwilę mogę wrócić pamięcią do tamtych zapomnianych odczuć Smile
[Obrazek: oscar.jpg]
Odpowiedz
#3
(20-06-2018, 11:13)Miranda Calle napisał(a): Magia jest w każdym przejawie życia (i śmierci). Trudno ją dostrzec dorosłemu, dzieciom znacznie łatwiej. Wyobraźnia to wielki dar. Pozwala przetrwać nawet najtrudniejsze momenty. Nie wiem, czemu, ale Twoja miniaturka przypomniała mi jeden z moich ulubionych wierszy z dzieciństwa - wierszy, które zawsze budziły we mnie niepokój i jednocześnie pociągały jakąś tajemnicą - i to u Ciebie też jest. I dziękuję, że choć przez chwilę mogę wrócić pamięcią do tamtych zapomnianych odczuć Smile

Przeczytałem. Bardzo mi się podobają takie klimaty. Moją "zmorą" z dzieciństwa była książka http://lubimyczytac.pl/ksiazka/132194/di...ialoruskie
Bałem się nawet ilustracji Smile
Odpowiedz
#4
(19-06-2018, 19:47)Bruno Schwarz napisał(a):
   Słychać pokasływanie zniecierpliwionej widowni, która przyszła chyba tylko po to, żeby mu udowodnić, że nie tędy droga(przecinek) albo to jego ojciec odpalił kolejnego papierosa w samobójczym geście desperacji.
    Skrzypnęło krzesło gdzieś na końcu, a właśnie tak skrzypią drzwiczki w szafce nad zlewem.(nadmierna spacja)  Tam gdzie trzyma leki po matce.
A jednak matka nie żyje Wink

W dzieciństwie też miałem taką książeczkę z psychodelicznymi obrazkami:
https://pl.pinterest.com/pin/101753272809044462/


Nie wiem jak rodzice mogli dzieciom takie rzeczy kupować Big Grin
Odpowiedz
#5
(22-06-2018, 14:16)Gunnar napisał(a):
(19-06-2018, 19:47)Bruno Schwarz napisał(a):
   Słychać pokasływanie zniecierpliwionej widowni, która przyszła chyba tylko po to, żeby mu udowodnić, że nie tędy droga(przecinek) albo to jego ojciec odpalił kolejnego papierosa w samobójczym geście desperacji.
    Skrzypnęło krzesło gdzieś na końcu, a właśnie tak skrzypią drzwiczki w szafce nad zlewem.(nadmierna spacja)  Tam gdzie trzyma leki po matce.
A jednak matka nie żyje Wink

W dzieciństwie też miałem taką książeczkę z psychodelicznymi obrazkami:
https://pl.pinterest.com/pin/101753272809044462/


Nie wiem jak rodzice mogli dzieciom takie rzeczy kupować Big Grin

Dzięki za poprawki. Chciałem sobie wypożyczyć ten mój koszmarek z dzieciństwa i pytałem w dwóch bibliotekach, ale nie mieli Smile
Odpowiedz
#6
Przyszedł na myśl maestro Paderewski z jego lwia grzywą. I zasłyszana wieść o koncercie, na którym grał i grał uparcie mimo dłoni w "posoce". No, to mamy już wstęp do powieści grozy. Wink

Kudłaty chłopak wyobraził sobie, że jego pokój to duża, mroczna sala (Salę wypełniał mrok - tak przynajmniej wyobrażił sobie Kudlaty chłopak). Przez przysłonięte okno wpada wąski snop (snop kojarzy się chyba raczej z czyms wąskim) światła i kładzie się dokładnie w tym miejscu, w którym teraz siedzi (Oświetla jego samego).
    Chłopak (Może nazwij go Mistrzem, albo podobnie, nawet jesli to nie potomek wspomnianej osoby? Wink ) poruszył nerwowo palcami. I chociaż (Choć) przykurzony klawikord jeszcze nic nie zagrał, to pyłki za przydomowej topoli zaczynają (zaczęły - zmieniłeś czas przeszły na teraźniejszy) tańczyć (wirować) jak oszalałe.
   Słychać pokasływanie zniecierpliwionej widowni, która przyszła chyba tylko po to, żeby mu udowodnić, że nie tędy droga, albo to jego ojciec odpalił (Chyba zapalił? Odpalił brzmi chyba potocznie a nie widzę tutaj uzasadnienia na to w słowach narratora) kolejnego papierosa w samobójczym geście desperacji (desperacko/ zrezygnowany zapalił papierosa).
    Skrzypnęło krzesło gdzieś na końcu, a właśnie tak skrzypią drzwiczki w szafce nad zlewem. Tam gdzie trzyma leki po matce.
- Zastanawiam się, co mam zrobić, żeby (aby) rozpędzić mrok i zobaczyć ludzkie twarze – powiedział chłopak, zwracając się do widowni.
- Zagraj coś długiego. Bo najlepiej, kiedy do tego wszystkiego dochodzi ból nadgarstków – podpowiedział ktoś z widowni.
(- Zagraj coś długiego – podpowiedział ktoś z widowni - najlepiej, kiedy do tego wszystkiego dochodzi ból nadgarstków. Czy tak nie lepiej? Bez "Bo".)

Dobrze że już nie powtarzasz ściśle, bez przerwy "Kudłaty chłopak". Może jeszcze dalej urozmaić określenia na głównego bohatera? Jeszcze kłaniają się podziały zdań: tutaj 4, w tym 2 w zdaniach ze spójnikami.
Chyba odgadłem związek między lekami i matka a mrokiem. Smile
Odpowiedz
#7
Dziękuję!
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości