Kompozyt

[Grain]

Wyprowadziłem się z sąsiedniego bloku

rysunkowego, akwarel na przelotnych,

kwaśnych deszczach.

Z powłoki słownej, ust malowanki.

Od zasiedzenia plażowego kosza

na seansach pod gołym niebem,

łapie się łupież spadających gwiazd.

Można wylądować na oddziale

nierefundowanej liryki,

na okres dłuższy od księżyca przestępnego.

Nie pozbędę się podogonia,

z pytania White'a:

kto, ciągnie Wóz Ognisty.

Reszta jest odrzucaniem porównań,

za wyjątkiem sferyczne niechwytnych

piersi karmiących kobiet.

[Miranda Calle]

Wszyscy jesteśmy kompozytami, bo w każdym z nas jest cząstka kogoś innego. Ukochanego lub znienawidzonego - zresztą, co to za różnica.
Filozofia nostalgii, szept wiatru przemijania. Oddział nierefundowanej liryki.