Kołysanka

[Marcin Sztelak]

Resztką sił majaczą koty, rozchwiane
na ostrej krawędzi świtu.
Nie, nie otwieraj oczu – powieki zedrą sen
i rozproszą ostatni pocałunek.

Ja będę czuwał niezmienie wpatrzony 
w znacząco milczący telefon. 
Słuchając echa twojego głosu
beznamiętnie przyjmę kolejny dzień.

Zdradzieckie plamy światła z drwiną
zaznaczą wszystkie puste miejsca, 
które mogły być nasze, 
choćby tylko jeszcze jednej nocy.

Zaczekam na zmrok, znów zatańczą koty,
miękko stąpając po twoim parapecie.
Nie, nie zamykaj oczu.
Proszę.

[Julia]

Ta przepiękna kołysanka określa stan ducha. Potrafisz nazwać rzeczy, które są, chociaż ich nie ma. Pięknie.