Gitara

[Malbert]

Kolejne opo. Coś mnie napadło, żeby napisać opowiadanie z perspektywy kogoś inteligentnego, choć niechcianego. Przesłanie w opku tez jakieś jest, mam nadzieję, że je zrozumiecie W każdym razie enjoy.

Tak w ogóle, to uważam, że akurat te opo kompletnie mi się nie udało, ale wrzucam. Chcę wiedzieć co o nim myślicie

Plac Niepodległości. Miasteczko, którego nazwy nie będę wymieniał. I tak jej nie słyszałeś ani nie widziałeś. Niedaleko placyku kościół, wycieczka klasowa do kina. Wycieczka, dobre sobie. Ważne było to, że mogłem zerwać się z lekcji. Tak samo kumple. Szliśmy na jakieś nudne przedstawienie, na które pewnie połowa szkoły się zapisała. Chryste jak gorąco! Na szczęście nasi nauczyciele mają na tyle rozumy, aby zarządzić postój. Po co w ogóle iść aż tak daleko do tego durnego teatru? Niedaleko jest kino, tam też mogliby wystąpić. Dupki, skazują mnie na męczarnie w tym czerwcowym żarze.
Przynajmniej widoki miałem ciekawe. No, z jednym wyjątkiem. Na ławeczkach koło fontanny siedziała masa panienek. Jedna brzydsze, drugie ładniejsze. Tych drugich było na szczęście więcej, było na czym zawiesić oko. Na ich spoconych ciałach widać była każdą strużkę potu, która spływała ruchem jednostajnie przyspieszonym po ich skórze. Cholera, te moje porównania.
Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie ten pedałek siedzący na jednej z ławeczek. Na kolanie miał gitarę. Klasyk. No i grał. Grał, ale dupek wiedział co robi. Nie brzdęgolił jakichś tandetnych piosenek na trzech akordach. Nie było to żadne "Nie płacz Ewka" ani jakakolwiek piosenka biesiadna. Szarpał coś innego. Palce poruszały się w zastraszającym tempie, aby za moment poruszać się wolno niczym żółw, a już za chwilę zwinnie przeskakiwać ze struny na strunę, z progu na próg. W moich uszach była to, rzecz jasna, kocia muzyka. Pitolił coś tam i pitolił, ale wcale go nie słuchałem. Za to wszystkie okoliczne laski, ba, one go nie słuchały, one go niemal wzrokiem pożerały.
Pedałek wcale nie miał długich włosów. Miał je krótkie, brązowe. Zwykłe, wytarte jeansy i za krótki T-shirt. Był też dość wysoki, akurat na tyle, aby przewyższać każdą dziewczynę niemal o głowę. Oczywiście żadne z niego kolos. Wśród nas zdarzało się wielu wyższych, ale ten pedancik miał to cholerne "coś". Przyciągał laski jak magnes.
I tak grał, i grał. I nagle, ku mojej zgrozie, Ewelina, ta Ewelina podeszła do niego i usiadła mu na kolanach! Chryste Panie! Myślałem, że się rozbeczę! Ta sama, w której pokładałem swoje nadzieje, jedyna dziewczyna z którą dobrze się dogadywałem, jedyna, która wcale mną nie gardziła! I tak sobie, nagle siada temu pedałkowi na kolana. Fircyk nawet się nie zmieszał, o nie, przestał grac, roześmiał się tylko, mruknął coś do niej, a wszystkie dziewczyny dokoła spojrzały na siedzącą mu na kolanach dziewczynę z zazdrością i morderczym wzrokiem lustrowały od stóp do głów. Mogę się założyć, że myślały mniej więcej w ten sposób: "że niby ta pinda ma ładniejszy biust niż ja?; ta mała suka odbija mi (imię pedałka); i co niby w tej dziwce takiego ciekawego, ja jestem o wiele lepsza" czy coś w tym rodzaju. W jednej chwili z super lasek, zmieniły się w krwiożercze harpie czekające tylko na dogodną okazję, aby ucapić swojego wspólnego wroga, a następnie rozszarpać między sobą fircyka. Nawet żal mi się zrobiło tego gościa. Siedzi, gra, robi to niemal od niechcenia, a laski się o niego biją. Pewnie nawet nie zdaje sobie z tego sprawy, że gdy zobaczą jakiegoś nowego palanta z gitarą i tym razem, z długimi włosami, to na niego się rzucą, a on pozostanie sam. Myśl ta rozbawiła mnie i rozproszyła ciemne chmury gromadzące się nad moją głową.
Jak na zawołanie pedałek powiedział, że musi już iść, gdzieś się spieszy i w ogóle cieszy się, że mógł pograć ale musi lecieć. Laski od razu doskoczyły do niego prosząc i błagając aby jeszcze został, porozmawiał, pograł. Ten nie dał się prosić, znowu wyjął gitarę i zaczął grac. Zabawił jeszcze trochę, a potem się wykręcił i zwiał. Przez całą drogę do kina słyszałem tylko o tym fircyku. Babki ciągle paplały tylko o nim. A ja szedłem szary jak ten cień, ledwo powłócząc nogami wbijałem się w coraz gorszy humor.


***************

Wybaczcie teraz, że przeskoczę o te kilka miesięcy. Niezbędne jest to, aby opowiedzieć resztę tej historii. Jak powiedziałem, minęło kilkadziesiąt dni. Byłem teraz w szpitalu, odwiedzałem chorego brata. Rozmyślając jak zwykle o sensie istnienia i egzystencji człowieka zamiast do sali, gdzie leżał chory brat, zawędrowałem na ostry dyżur. Sam nie wiem jak tam doszedłem i jakim cudem mnie tam wpuścili. Po prostu nagle zorientowałem się, że poszedłem w zupełnie odwrotną stronę. Wracając myślami do świata rzeczywistego przeszedłem wzdłuż korytarza, gdy nagle w oczy rzuciła mi się pewna rzecz. Gitara. W kącie jednej z sal, stała gitara. Brązowa, polakierowana. Obok leżał pokrowiec. Wiedziony jakąś dziką ciekawością wszedłem do pokoju. Nawet się za bardzo nie zdziwiłem, jak zobaczyłem na leżącego na łóżku fircyka. Nawet nie chciało mi się go teraz nazwać pedałkiem. Zwyczajnie zrobiło mi się go żal. Leżał niemal bez życia na tej zimnej pościeli, nie mogąc nawet poruszyć ręką. Tą samą ręką, którą tak śmigał po strunach swej gitary. Paradoks.
Nadal pędzony tą dziką ciekawością, wszedłem do pokoju. Fircyk nawet mnie nie zauważył. Westchnął tylko gdy zobaczył moje lustrzane odbicie. I jakimś cudem mnie rozpoznał.
- Znam cię - rzekł - byłeś te kilka miesięcy temu przy fontannie - tutaj uśmiechnął się wilczo - Patrzyłeś na mnie jakbym cię z czegoś okradł
- Tak jakby - bąknąłem
- A więc co cię tu sprowadza? To ostry dyżur, jak cię tu wpuścili?
- Nieważne. A co ty tu robisz?
- Leżę - roześmiał się pedałek - Ostatnio trochę popiliśmy z kumplami i samochód mnie stuknął. Porządnie. Wylądowałem głową w liściach. Szczęście, że w liście, gdybym pieprznął w asfalt byłoby krucho.
- A Ewelina?
- Kto?
- No, ta która usiadła ci na kolanach, wtedy, wiesz, pod fontanną
- Ach, o tę ci chodzi. Nie wiem, dała mi swój numer, ale nie chciało mi się dzwonić. Miałem ważniejsze sprawy na głowie.
Spojrzałem na niego spokojnie, jakby delektując się tymi słowami, jakby ryjąc je sobie w pamięci, mając przed sobą to czego podświadomie chciałem, żeby się przyznał do winy. Oczywiście nie przed samym sobą, ale przede mną, chociaż jeszcze tego nie wiedział. I biedna Ewelina także nie wiedziała, że ktoś ją ładnie wrobił.
Podszedłem do ściany przy której stała gitara i ni z tego ni z owego porwałem ją w ręce, i trzasnąłem o ziemię. Jakimś cudem, instrument za pierwszym uderzeniem rozpadł się na kawałki. Nie słyszałem nawet wściekłego wołania fircyka. Wiedziałem tylko, że postąpiłem dobrze.
Chyba.

[Triss]

Generalnie dość interesujące, ale moim zdaniem wymagające trochę dopieszczenia.

Muszę się trochę poczepiać, więc:

Na ich spoconych ciałach widać była każdą strużkę potu, która spływała ruchem jednostajnie przyspieszonym po ich skórze. Cholera, te moje porównania.

To raczej nie porównanie, prędzej metafora, aczkolwiek też nie do końca. Była chyba jakaś specjalna nazwa na ten środek stylistyczny, ale w tym momencie nie chce mi się w to wgłębiać.

wbijałem się w coraz gorszy humor.

W humor nie można się wbijać, powiedziałabym raczej "wpadałem w coraz gorszy humor".

Wybaczcie teraz, że przeskoczę o te kilka miesięcy. Niezbędne jest to, aby opowiedzieć resztę tej historii. Jak powiedziałem, minęło kilkadziesiąt dni.

Zupełnie niepotrzebna część opowiadania, burzy kompozycję i psuje klimat. Spokojnie możesz to wywalić.

Z kolei:

W jednej chwili z super lasek, zmieniły się w krwiożercze harpie czekające tylko na dogodną okazję, aby ucapić swojego wspólnego wroga, a następnie rozszarpać między sobą fircyka.

Bardzo trafne zdanie

Rzuciły mi się w oczy ze dwie literówki.
Ogólnie rzecz biorąc całkiem nieźle. Bardzo Ci się chwali, że potrafisz wzbudzić w czytelniku emocje - niemal czułam poirytowanie bohatera, kiedy Ewelina usiadła gitarzyście na kolanach i smutek, kiedy okazało się, że paradoksalnie uraził sobie rękę.
Nie zrozumiałam tylko, o co chodziło z tym, "jak ktoś ładnie wrobił Ewelinę", możesz mi to wyjaśnić?

[Korzeń]

Dla mnie, tak nijak ;P. Oceniłbym bym na 8-/10 gdyż zbytnio mi czegoś tutaj brakuje i ciężko mi się to czyta. Szczerze? Ty się zajmij fantastyką chłopie

[Kot]

Ech ta zawiść !
Ale do rzeczy, najpierw pokażę Ci błędy.

I tak jej nie słyszałeś ani nie widziałeś

W kontekście zdania nie jest potrzebny dopisek "ani nie widziałeś", gdyż nazwę można zobaczyć dopiero, gdy jest napisana, np.: na drogowskazie.

mają na tyle rozumy

Literówka.

drugie ładniejsze. Tych drugich było na szczęście więcej, było na czym

Dwa powtórzenia.

spoconych ciałach widać była każdą strużkę potu, która

Wywal słowo "spoconych" a zdanie wciąż zachowa zamierzony sens i będzie dużo lepiej brzmiało.

ba, one go nie słuchały, one go niemal wzrokiem pożerały.

Tutaj albo niewłaściwie użyłeś "ba", albo zrób cos takiego: "ba, one go nie tylko słuchały..." lub coś tędy, gdyż wykrzyknik "ba" miał chyba tutaj podkreślić jak bardzo laski zaabsorbowane typkiem były oraz uwypuklić zdziwienie narratora tym faktem?

żadne z niego kolos

Literówka.

ten pedancik

Niewłaściwe słowo, bo jeżeli opisujesz go ubranego w

Zwykłe, wytarte jeansy i za krótki T-shirt

to bardzo wiele mu do pedantyczności brakuje.

Sam nie wiem jak tam doszedłem i jakim cudem mnie tam wpuścili. Po prostu nagle zorientowałem się, że poszedłem w zupełnie odwrotną stronę. Wracając myślami do świata rzeczywistego przeszedłem wzdłuż

Powtórzenia.

zobaczyłem na leżącego na łóżku fircyka

Za szybko przepisujesz, Malbi , wywal "na" z przed "leżącego".

byłeś te kilka miesięcy temu przy fontannie

Uważam, że "te" jest zbędne. Nikt normalny by się tak nie wypowiedział, chyba, że jasnowidz jakiś, który wie, że o tym fakcie właśnie opowiadasz.
-----------
Całość nawet mi się podobała i wcale nie słuchaj Korzenia. Nie ograniczaj się do fantastyki.
Da się zauważyć, że opisywanie uczuć wychodzi Ci coraz lepiej (porównuję ze "Śnieżką"). Pielęgnuj tę umiejętność i rozwijaj ją. Na pewno się przyda.

[Irtan]

Em. Ogólnie tekst wypada dobrze. Znajdzie się tam kilka literówek i innych błędów, ale to już wymienili Ci powyżej, dlatego sobie to daruję. Sam pomysł na tekst wypada trochę dziwnie. Taka króciutka opowieść jakiegoś pierwszego lepszego chłopaka. I nie specjalnie widać w tym sensu. W pierwej części myślałem, że wstawiłeś tu myśli chłopaka w czasie teraźniejszym. I jak by tak faktycznie było, to opowiadanko mogło by wypaść jeszcze lepiej. Ogólnie jednak 7/10.

P.S. Liczyłem, że ten chłopak zrobi coś temu "pedałkowi", gdy ten leżał w szpitalu. Może nie od razu zabić, ale coś w tym guście. ;]

[kuku202]

To tyle jeśli chodzi o błędy. Całe opowiadanie, jak już pisałem na G-upie jest świetne. Narrator, dialogi, przesłanie i cholerny realizm.

[mirek13]

Dotarłem poważnie czytając, mniej więcej do połowy. Potem tylko prześlizgnąłem się wzrokiem. Sam posumowałeś to opko w inwokacji. Większość błędów, które mi się rzuciły na początku, już ktoś ci wypunktował. Dodam logikę istnienia teatru w małym miasteczku. Zresztą tam jest raz kino, raz teatr, no to co jest? Mogę domniemywać, że to teatr przyjezdny, ale sposób wyjaśnienia tego... Sposób prowadzenia narracji strasznie infantylny. Ani klimatu, ani kopa. Nawet fajny pomysł, ale wykonanie - porażka. Myślałem, że warsztatowo to ja jestem patafian i niech(l)uj, ale teraz to robię za Bralczyka i Mrożka. Powiedz mi, po co wrzucać coś, co sam uważasz za słabe? Pełno mam takich na zakurzonych pendraiwach. Bo to można przepracować. I nie jest to tylko kwestia wypunktowanych Ci błędów.

[gorzkiblotnica]

Aż mi się łezka zakręciła.. Że kiepskie to fakt, ale za to z samiuteńkiego początku forum. Toż to opowiadanie Malba. Jak by nie było legendarnego założyciela forum. Usea z numerem jeden w bazie danych.
Nieco szacunku drodzy państwo. Czapki z głów

[mirek13]

No to zaznaczajcie, że to okaz muzealny i nie należy tego trupa ruszać, tylko okazywać mu szacunek, Na datę nie spojrzałem, a było na początku.