Gdybym miała wenę...

[Hatszepsut]

Gdybym miała wenę...

Gdybym miała wenę, pisałabym wiersze,
Może nieudolne, może bez polotu,
Lecz tylko dla ciebie, od serca, najszczersze...
Chociaż wiem, że dla nas, nie ma już powrotu.

Żyjesz w innym świecie, bawisz się, pracujesz,
Inne masz marzenia, inne priorytety;
I nieważne co ja , albo co ty czujesz,
Ważne są pryncypia. Pryncypia... Niestety...

Gdybym miała wenę, tworzyłabym prozę,
Która z prozą życia, tka ludzkie sumienie.
Nie horror, makabrę , ani inną grozę,
Gdzie prawdziwa miłość idzie na stracenie.

Śpiewałabym tylko peany miłości,
Gdzie co niemożliwe, możliwości szuka.
Gdzie nie ma kpin z uczuć ni ludzkiej podłości,
Która co najświętsze, upodli i zbruka.

Gdybym miała wenę, to bym ją ubrała
W barwne, żywe słowa. Nie chcę kolorować...
W realu takiego człowieka spotkałam,
Który snu marzenia chce ze mną malować..

W bajce przecież wszystko się realizuje;
I co nierealne, możliwym się staje.
Królewicz księżniczkę, śpiącą pocałuje;
I gdy ją obudzi, wodę życia daje.

Ty też w moich wierszach, prozie, gdzie osnowa,
Miałeś swoje miejsce, swój czas ideałów,
Gdy spałam tam błogo, tyś mnie pocałował;
I zbudził do życia. W swym Bachczyseraju.

Jednak trwałeś miły, tam w prawdziwym świecie,
Analizowałeś co zdrowe, co chore.
A ja szara myszka, żyłam tylko w w necie,
Ale dziś znalazłam...Odkryłam Pandorę!

[Adźkolwiek]

`Ty też w moich wierszach, prozie, gdzie osnowa,
Miałeś swoje miejsce, swój czas ideałów,
Gdy spałam tam błogo, tyś mnie pocałował;
I zbudził do życia. W necie i w realu.`

Zmień ostatnie zdanie, szybko!

[Hatszepsut]

`Ty też w moich wierszach, prozie, gdzie osnowa,
Miałeś swoje miejsce, swój czas ideałów,
Gdy spałam tam błogo, tyś mnie pocałował;
I zbudził do życia. W necie i w realu.`

Zmień ostatnie zdanie, szybko!

Nie rozumiem. Dlaczego mam zmienić ostatni wers?
Nie zmienię. On jest najważniejszy.

[RootsRat]

Dlatego że te dwa kolokwializmy straszą i totalnie odzierają wiersz z poetyckości

[Adźkolwiek]

Dlatego że te dwa kolokwializmy straszą i totalnie odzierają wiersz z poetyckości

Dokładnie, dziękuję, Root.

Jeśli to jest najważniejsze w tym tekście - spróbuj nadać temu głębszy sens, zbuduj z tego jakieś metafory, nie wiem - dobierz inne słowa.
A póki to pozostaje niezmienione, wygląda tak, jakby ... Piękną, białą suknię ślubną w dwóch miejscach upaćkać błotem.

[Hatszepsut]

Dlatego że te dwa kolokwializmy straszą i totalnie odzierają wiersz z poetyckości

Dokładnie, dziękuję, Root.

Jeśli to jest najważniejsze w tym tekście - spróbuj nadać temu głębszy sens, zbuduj z tego jakieś metafory, nie wiem - dobierz inne słowa.
A póki to pozostaje niezmienione, wygląda tak, jakby ... Piękną, białą suknię ślubną w dwóch miejscach upaćkać błotem.

Macie rację, Root i Adźka. Dziękuję. Już poprawiłam.

[RootsRat]

"I zbudził do życia. W swym Bachczyseraju." - i już jest o niebo lepiej!

Wkradł się chochlik: Bachczysaraju.

[Hatszepsut]

"I zbudził do życia. W swym Bachczyseraju." - i już jest o niebo lepiej!

Wkradł się chochlik: Bachczysaraju.

Tak wiem. Bachczyseraj to historyczna nazwa i bajkowa.
Współczesna encyklopedia PWN zaleca Bachczysaraj. Mnie jednak chodziło o ten baśniowy podtekst...

[RootsRat]

W takim razie proszę o wybaczenie - nie wiedziałem