Dymka

[Grain]

Nosiła zawsze tę samą sukienkę

jak pomidorówka. Niepozaciągana.

Już nigdy nie mogła mieć piękniejszej,

pod zrewitalizowanym żalem frasobliwego.

Wieś przechodzi do cyfrowych albumów.
Żywioł samosiejek stłumił pierwsze ścieżki
w dół ciała. Zerwana jak strzał w wystawowe okno,
zeszła na zadbany trawnik. Wierzba po japońsku,
dobrze prowadzona. Pewnie przystrzyżona na rekruta.

Znowu piłem z chłopakami, którzy nie przestali robić
w zakładach czy będzie jakiś ostatni.
Pod ten sam wybujały szczypior
już nie siedmiolatki, z najbliższego ogrodu.

Pierwszy pojawił się Marek.
Z ekspedycji przywiózł brzozę.
Opuszkami palców przerwał tundrę.
Zapuściła korzenie.
Bezpieczne między stronami
jego najnowszej książki.

[Marcin Sztelak]

Jakoś mi powiało nostalgią za starymi, dobrymi czasami. Wiersz świetnie poprowadzony nawiasem mówiąc, jak za rączkę i do knajpy...