Dwie twarze

[Julia]

Czas zrzucić niewygodne stroje, zbędne
myśli, uczucia. Tak niewiele znaczą.
Mówisz, że ciemność wzbogaca zmysły,
ale zdrewniałe gałęzie nie wchłoną ptasiego
głosu. Czas przebrzmiał i gubi kolory.

Jednak ktoś tutaj był. Zostawił ślad,
dlatego cichnie powrotna droga
- nie proś bym tam znowu poszła,
biel jest zbyt bolesna.*

Zakładam plecak. Jest coraz lżejszy,
chmury uniosły się odsłaniając drugą
połowę delikatnego naskórka Seleny.
 
Wiem, gdzie mam ciebie szukać


*John Ashbery

[Miranda Calle]

Twoja poezja, Julio, jest na wskroś kojąca. Nie ma w niej ani sarkazmu, ani żalu, ni innych negatywnych uczuć i emocji. Zawsze mogę liczyć na to, że gdy poczytam Ciebie, moje nerwy doznają ukojenia. To jak kołysanka dla duszy.
Przepraszam, że tak niemerytorycznie. Ale Twoje wiersze czytam sercem, tutaj trudno dobrać słowa konstruktywnego komentarza.
Jesteś wielka. Budzisz emocje, koisz smutek.
Dziękuję

[lizy]

Julio, słowa Mirandy o Twojej poezji, jakże prawdziwe...jest jak balsam dla duszy...

[Julia]

Mirando, lizy - dziękuję. To proste słowo, ale najpiękniejsze.

[Toya]

"zdrewniałe gałęzie"?

[Julia]

Drzewo – jego struktura  
i funkcje życiowe
Dr hab. Jacek Borowski, prof. SG
 
"Pień oraz starsze, grubsze gałęzie są zdrewniałe, młode drewnieją z końcem okresu
wegetacyjnego"

Myślę, że wyrażenie " zdrewniałe gałęzie" nie jest uchybieniem. Dzięki za czujność

[Marcin Sztelak]

Świetny liryk, delikatny jak zwykle u Ciebie. Zdrewniałe gałęzie jak najbardziej tak, nw pewno nie są uchybieniem i od strony merytorycznej jak i metaforycznej.